Άρθρο του Προέδρου στο Σύλλογο Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Περιστερίου «Έλλη Αλεξίου», Κωνσταντίνου Παπλωματά.
Είναι γνωστό ότι με μια σειρά από νόμους και εγκυκλίους, προβλέπεται και προωθείται η μεταβίβαση της κινητής και ακίνητης σχολικής περιουσίας, στους ΟΤΑ.
Η υπόθεση α)εντάσσεται στην εκσυγχρονιστική λογική της αποκέντρωσης και αποτελεί πρώτο, μετέωρο βήμα εκχώρησης αρμοδιοτήτων και ευθυνών από το κράτος στους δήμους β)στοχεύει στην περικοπή των κοινωνικών δαπανών, στο όνομα της κρίσης και στη πιο σφιχτή οικονομική διαχείριση από τους Δήμους της φτώχειας των σχολείων γ)πέρα από την ανακατανομή των ελάχιστων κρατικών σχολικών πόρων, εξωθεί άμεσα στην ανεύρεση εσόδων από τα ίδια τα σχολεία, αφού αφήνει απείραχτες ιδιωτικές προσφορές και δωρεές, οι οποίες στο μέλλον θα πρέπει να αυξηθούν λόγω των «αναγκών».
Βασικό επιχείρημα λοιπόν των υπερασπιστών της αποκέντρωσης είναι ότι το «συγκεντρωτικό» κράτος λειτουργεί ισοπεδωτικά, δε λαμβάνει υπόψη τις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητες της «τοπικής κοινωνίας», είναι αγκυλωμένο στο παρελθόν και δεν μπορεί να παρακολουθήσει τις αλλαγές που συντελούνται σε παγκόσμιο επίπεδο στην οικονομία, στην τεχνολογία και ειδικότερα στην εκπαίδευση, που αδυνατεί να «ανοιχτεί» στην κοινωνία και να αφουγκραστεί τα «αιτήματα των καιρών». Άλλοι πάλι θιασώτες της αποκέντρωσης επιστρατεύουν «αριστερά» συνθήματα, μιλώντας για μεγαλύτερες δυνατότητες λαϊκής συμμετοχής και κοινωνικού ελέγχου.
Τα «αποκεντρωτικά» βήματα που έχουν γίνει ως σήμερα από τις διαδοχικές κυβερνήσεις, είναι α) το πέρασμα των παιδικών σταθμών στους δήμους, από το Υπουργείο Υγείας και Πρόνοιας που ανήκαν. Αποτέλεσμα: Η ελλιπής κρατική χρηματοδότηση, ο μαρασμός, τα υπερπληθή τμήματα, οι κούφιες επικίνδυνες υποδομές δυσχεραίνουν το εκπαιδευτικό έργο. Η υπαγωγή του εκπαιδευτικού και βοηθητικού προσωπικού στους δήμους, που σήμανε τη διάλυση των εργασιακών τους σχέσεων, γέμισε το χώρο με ωρομίσθιους, συμβασιούχους και έκτακτους, αναγκάζοντας εκπαιδευτικούς να εργάζονται μέχρι και με δελτίο παροχής υπηρεσιών! Οι δήμοι ταυτόχρονα για να ανταπεξέλθουν στις ανάγκες επιβάλλουν δυσβάσταχτα τροφεία εξουθενώνοντας, αντί να διευκολύνουν τους εργαζόμενους β) η ετήσια υποχρεωτική προσχολική αγωγή, που οι κυβερνήσεις χρησιμοποιούν για να επεκτείνουν οι δήμοι και οι ιδιώτες τις δραστηριότητές τους και να ενισχύσουν την πελατεία και τον πλούτο των ιδιωτικών Νηπιαγωγείων. (ιδιωτικοποίηση-εμπορευματοποίηση- ταξική διαφοροποίηση).
Σχετικά τώρα με την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση γνωστές είναι οι κυβερνητικές προτάσεις για αυτονομία της σχολικής μονάδας, ανταγωνιστική λειτουργία, εξεύρεση πόρων από διάφορες πηγές, σύνδεση του σχολείου με την τοπική κοινωνία και τις ανάγκες της οικονομίας, που μοιραία οδηγούν στην είσοδο των επιχειρήσεων στα σχολεία και στη διαφοροποίηση του προγράμματος σύμφωνα με τις δυνατότητες που έχουν το κάθε σχολείο και οι γονείς. Γιαυτό και καταργούν σχολεία για να δημιουργήσουν πολυδύναμες μονάδες με ικανοποιητικό αριθμό πελατών (μαθητών). Απώτατος στόχος, η διαιώνιση και ισχυροποίηση του σημερινού εκμεταλλευτικού συστήματος και της ταξικής του εκπαίδευσης. Γιαυτό λοιπόν και προχωρούν λοιπόν με μεθοδικότητα και προσεκτικά βήματα βολιδοσκοπώντας τις αντιδράσεις. Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε την πρόταση για οικονομικούς μάνατζερ ως υποδιευθυντές, καταλαβαίνουμε το μέλλον που μας επιφυλάσσουν: Σχολεία, που θα χρηματοδοτούνται και θα ελέγχονται από τις επιχειρήσεις, μέσα από τη μετατροπή της εκπαίδευσης σε εμπόρευμα και την παραγωγή μελλοντικών εργατών, που δε θα διεκδικούν, δε θα κρίνουν, που τάχα θα σκέφτονται σαν «μικροί» επιχειρηματίες για το καλό του εργοδότη και σε βάρος των συμφερόντων τους.
Εκπαιδευτικούς, συνεργάτες των επιχειρήσεων και πλασιέ πληροφοριών και δεξιοτήτων, που θα αμείβονται με ποσοστά για τις υπηρεσίες τους, με την απειλή της απόλυσης να κρέμεται πάνω από τα σκυφτά κεφάλια τους. Αυτό άλλωστε, γίνεται στις πιο «εξελιγμένες» χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στις ΗΠΑ.
Στην Ελλάδα τα πράγματα δε θα μπορούσε να είναι διαφορετικά. Αλίμονο για τις επιχειρήσεις και τον ΣΕΒ, αν ήταν αλλιώς! Εξάλλου το αστικό σύστημα δεν επιτρέπει κάτι τέτοιο. Ο μόνος τελικά που έχει συμφέρον να εξελιχθούν τα πράγματα αλλιώς, χωρίς αποκεντρώσεις και περίεργα «ανοίγματα» – χαράτσια στην τοπική κοινωνία, είναι ο εργαζόμενος λαός, γιατί ήδη γεύεται τους πικρούς καρπούς της παρατεταμένης σκληρής λιτότητας, της απάνθρωπης εκμετάλλευσης και δεν αντέχει άλλο. Το μεγάλο κεφάλαιο μάλιστα ενόψει της κρίσης οχυρώνεται και ετοιμάζεται για σφοδρότερες επιθέσεις στην Παιδεία και παντού. Εμείς οι εκπαιδευτικοί, μα και όλοι οι εργαζόμενοι πρέπει να ανασυνταχθούμε ενωμένοι ταξικά και να περάσουμε στην αντεπίθεση. Για να ανατρέψουμε τα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα, που εξανεμίζουν το εισόδημα, διαλύουν τα εργασιακά δικαιώματα, εξαθλιώνουν και μαυρίζουν το μέλλον των παιδιών μας.
Η αποκέντρωση δε θα περάσει! Κανένα σχολείο δε θα κλείσει!
Μαζί με το λαϊκό – εργατικό κίνημα και τον ταξικό συνδικαλιστικό του πόλο, το ΠΑΜΕ, απαιτούμε:
- Ενιαίο 12χρονο βασικό υποχρεωτικό δημόσιο και δωρεάν σχολείο, δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή, χωρίς ταξικούς φραγμούς και διακρίσεις.
- Κανένας επιχειρηματίας στα σχολεία.
- Όχι στην αξιολόγηση- αποκέντρωση – ταξική κατηγοριοποίηση σχολείων και δημόσιων αγαθών.
- 15% του κρατικού προϋπολογισμού για την Παιδεία, που θα είναι και η μόνη πηγή χρηματοδότησης. Αυτονομία των σχολείων για μας σημαίνει: γενναία κρατική χρηματοδότησή τους και μόνο.
- Σχολεία σύγχρονα με άρτιες υποδομές και ενιαίο πρόγραμμα σύμφωνα με τις ανάγκες του λαού κι όχι ανάλογα με τα συμφέροντα των επιχειρήσεων.
- Σχολεία, που θα προετοιμάζουν τους μαθητές μέσα από την κατανόηση των νόμων που κινούν τη φύση, την ιστορία και την κοινωνία να αλλάζουν τη ζωή και να την ορίζουν, να κτίζουν ένα άλλο αύριο γι αυτούς, καταργώντας κάθε μορφή εκμετάλλευσης.
Την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία. Διεκδικούμε το αυτονόητο, ό,τι παράγουμε και μας ανήκει.
ΠΑΠΛΩΜΑΤΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π.Ε. ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ «ΕΛΛΗ ΑΛΕΞΙΟΥ»
ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ ΤΟΥ ΠΑΜΕ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
