«Έπεσα σε κώμα και πήγα να πεθάνω» αποκάλυψε ο γνωστός παρουσιαστής, Ανδρέας Μικρούτσικος.
Ο Ανδρέας Μικρούτσικος μίλησε για το άγχος των οικονομικών και τη διαχείρισή του στην εκπομπή «Όλα για τη Ζωή μας» την Κυριακή 4 Φεβρουαρίου. Συγκεκριμένα, περιέγραψε τις μεγάλες κακουχίες που πέρασε τα χρόνια όπου ήταν σε ανέχεια.
Αρχικά, ανέφερε: «Έβαλα όρους στον εαυτό μου, δηλαδή είπα: “Δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να πάθει κατάθλιψη”. Δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να πει κάποια στιγμή “δεν μπορώ να κοιμηθώ το βράδυ”. Δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να ζωγραφιστεί αυτή η θλίψη μέρος μιας κατάθλιψης στο πρόσωπό μου. Δεν ήθελα το δικό μου δράμα να το ζουν άλλοι άνθρωποι. Το έκανα στην αρχή και είχα δει δύο φίλους μου να κλαίνε. Ήταν από το ζενίθ στο ναδίρ. Ήταν τέτοιος ο κρότος. Τα μεγαλύτερα κέρδη στη ζωή μου ήταν από ήττες όχι από νίκες. Έχω κάνει μια ζωή πολυνίκη, με επιτυχίες [..] Αυτό πολλές φορές με ανέβαζε στο άλογο της επιτυχίας και κάλπαζα απερίσκεπτα. Όταν όμως έτρωγα τα μούτρα μου και τα έχω φάει σε όλα τα πεδία τότε κατέβαζα τον πήχη ενός εγωισμού και μάθαινα περισσότερα πράγματα. Τα μεγαλύτερα μαθήματα τα έχω πάρει από τις πτώσεις, τις ήττες».
Ενώ, εξομολογήθηκε σχετικά με τη χρεωκοπία που αντιμέτωπισε: «Ήμουν τρύπια τσέπη [..] Είχα μια γενναιοδωρία γιατί μπορώ και συνδεσμολογούμαι με τη χαρά του άλλου και αφού έχω τα λεφτά, δεν τα υπολόγιζα, δεν τα σεβάστηκα κιόλας αν θες. Ξέρεις πώς καταστράφηκα; Δεν ήταν επένδυση. Ήταν βοήθεια σε έναν φίλο. Έβαλα κάτι υπογραφές για να παρθούν κάτι δάνεια, δεν έκανα επένδυση. Σήμερα δεν έχω χρήμα και δεν πρωτοτυπώ και ο ελληνικός λαός δεν έχει χρήμα».
Σε άλλο σημείο, ο Ανδρέας Μικρούτσικος αποκάλυψε: «Βιωματικά την έχω αποδείξει την αξιοπρέπεια. Εγώ έπαθα πνευμονικό οίδημα, που σημαίνει ότι δεν είχα αναπνοή. Ευτυχώς είχα πάρει τον γιο μου τηλέφωνο και αυτός με γλίτωσε. Ερχόταν, τελείωνε και κάποια στιγμή δεν είχα αναπνοή. Καθόλου. Ξέρεις ποιες ήταν οι τελευταίες μου σκέψεις; Αξίζουν γιατί είναι ρεαλισμός. Έβλεπα τη ζωή μου σαν ένα ευθύγραμμο τμήμα άλφα βήτα και έλεγα “αχ γιατί το α δεν είναι πιο αριστερά και το β πιο δεξιά”. Ήθελα να την επιμηκύνω και έλεγα τελείωσε. Το δεύτερο ήταν να ξαπλώσω για να με βρούνε σε αξιοπρεπή στάση. Ήταν η τελευταία μου σκέψη, έπεσα σε κώμα και πήγα να πεθάνω. Με γλίτωσαν. Η αξιοπρέπεια είναι η βάση και το μεγάλο όπλο».
