Η οργάνωση «Αμετανόητοι Αναρχικοί» ανέλαβε την ευθύνη της επίθεσης στο κτήριο της «Ιεράς Συνόδου», στη Μονή Πετράκη, στις 8 Αυγούστου.
Στην προκήρυξή τους, η οποία δημοσιεύθηκε σε ιστοσελίδα του αντεξουσιαστικού χώρου, τονίζουν ότι η πράξη τους αποτελεί «απάντηση στο νέο κύμα κρατικής καταστολής».
Η οργάνωση συνδέει την επίθεσή της με την «εισβολή του κράτους σε τρεις στεγαστικές καταλήψεις μεταναστών στη Θεσσαλονίκη».
«Το κράτος επιτίθεται στις καταλήψεις γιατί αποτελούν εστίες αυτοοργάνωσης των καταπιεσμένων, προσφέρουν τόπο ελεύθερης συμβίωσης ντόπιων και μεταναστών» αναφέρεται, μεταξύ άλλων, στην προκήρυξη.
Όπως επισημαίνεται στη συνέχεια, «το χτύπημα στη Μονή Πετράκη ήταν επίθεση σε ένα διοικητήριο του εχθρού. Οι πολιτικές δράσεις ενάντια στην Εκκλησία δεν στρέφονται ενάντια στους θρησκευόμενους. Τα κράτη και οι Εκκλησίες προκαλούν τον φανατισμό, τους εθνικούς – θρησκευτικούς πολέμους, την προσφυγιά και τον ρατσισμό».
Από την επίθεση στη Μονή Πετράκη είχαν καταστραφεί ολοσχερώς δύο σταθμευμένα αυτοκίνητα και είχαν προκληθεί φθορές στον προαύλιο χώρο.
Όλη η προκήρυξη
Στις 8 Αυγούστου χτυπήσαμε την έδρα της ελληνικής Εκκλησίας. Ήταν μια απάντηση στο νέο κύμα κρατικής καταστολής. Στις 27 Ιούλη το κράτος εισέβαλε σε τρεις στεγαστικές καταλήψεις μεταναστών στη Θεσσαλονίκη. Έγιναν 100 προσαγωγές, που κατέληξαν σε 74 συλλήψεις και ποινικές διώξεις. Η κατάληψη του Ορφανοτροφείου για την οποία εμφανίζεται η Μητρόπολη Θεσσαλονίκης ως ιδιοκτήτης και μηνυτής των καταληψιών, κατεδαφίστηκε το ίδιο πρωί.
Το κράτος επιτίθεται στις καταλήψεις γιατί αποτελούν εστίες αυτοοργάνωσης των καταπιεσμένων, προσφέρουν τόπο ελεύθερης συμβίωσης ντόπιων και μεταναστών. Είναι ακριβώς αυτοί οι χώροι όπου ζυμώνονται πολιτικές συνειδήσεις και το ατομικό γίνεται συλλογικό, σχηματίζουν μια αλυσίδα αντίστασης και αλληλεγγύης ενάντια στους κρατικούς θεσμούς, είναι απτό παράδειγμα ενός κόσμου χωρίς εξουσία και γίνονται σημεία αντεπίθεσης στην κυριαρχία των αφεντικών. Οι καταλήψεις προμηνύουν την ανακατάληψη όλης της γης από τους καταπιεσμένους. Για όλους αυτούς τους λόγους αντιλαμβανόμαστε τις καταλήψεις ως μέσα του αγώνα για τη συνολική απελευθέρωση από την εξουσία και ταυτόχρονα ως εγχειρήματα που εφαρμόζουν αυτό το πρόταγμα στο τώρα.
Για τους ίδιους λόγους οι καταλήψεις βρίσκονται στο στόχαστρο όλων των κρατών. Με πιο πρόσφατες περιπτώσεις, τη Rigaer74 στη Γερμανία και την Αναρχική Βιβλιοθήκη KAOS στη Βραζιλία. Αρκετές καταλήψεις αντιστέκονται στις αστυνομικές επιχειρήσεις μαχητικά και αντιστρέφουν τα χτυπήματα που δέχονται με εξεγερσιακές κινητοποιήσεις. Η εμπρηστική μας δράση είναι μήνυμα και γι’ αυτούς τους συντρόφους. Μήνυμα έμπρακτης επθετικής αλληλεγγύης. Ο αντικρατικός αγώνας δεν αναγνωρίζει σύνορα.
Στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών συνεχίζουν να πεθαίνουν άνθρωποι επειδή βρίσκονται αποκλεισμένοι. Με την επίθεση στις αυτοοργανωμένες δομές στέγασης το κράτος θέλει να διατηρήσει την απομόνωση και την εξαθλίωση σαν μοναδική προοπτική των μεταναστών. Όσο κρατιέται αδύναμο και αναλώσιμο αυτό το μεγάλο ανθρώπινο σύνολο, τόσο πιο εκμεταλλεύσιμο είναι. Πάνω στην αδυναμία που παρατείνεται με την συνεχιζόμενη βία που ζουν οι μετανάστες, κερδοσκοπούν οι ΜΚΟ, η Εκκλησία και οι εργολάβοι των στρατόπεδων συγκέντρωσης και στήνουν την «ανθρωπιστική» τραγωδία τους οι κρατικοί μηχανισμοί (κυβέρνηση, μίντια, ιατρικοί και δικηγορικοί σύλλογοι, λιμενόμπατσοι, μπάτσοι, στρατός και βέβαια η Εκκλησία). Οι υπαίτιοι της προσφυγιάς, της φτώχειας και του θανάτου παρουσιάζονται σαν αυτόκλητοι σωτήρες.
Η Εκκλησία ειδικότερα είναι ο πρωτεργάτης του «ανθρωπισμού»: Εκμεταλλεύεται άμεσα ή έμμεσα το 60% της γης στην ελληνική επικράτεια. Είναι ο μεγαλύτερος επενδυτής real estate και άλλων κερδοσκοπικών μεγαλοεπιχειρήσεων (πχ ιδιωτικές κλινικές, που θησαυρίζουν από την αρρώστια, τον πόνο και την αγωνία των ανθρώπων). Ξεπλένει παράνομο χρήμα και τζογάρει το «νόμιμο». Δηλαδή, βρίσκεται στο επίκεντρο των πιο βρώμικων deals, πχ. το σκάνδαλο Βαβύλη, του κυπατζή που κυκλοφορούσε με ράσα και μπαινόβγαινε στην Αρχιεπισκοπή με μια βαλίτσα ηρωΐνη. Ναρκωτικά, παιδεραστία, παντού ρεμούλα. Οι «ιερές» bussiness. Αυτά προσπαθούν να προστατέψουν η αριστερά και η δεξιά του κεφαλαίου και «του Κυρίου» όταν μιλάνε για «σεβασμό στις θρησκευτικές ελευθερίες» και για «βέβηλους συμβολισμούς».
Η Εκκλησία ήταν πάντα ισχυρός πολιτικός παράγοντας των κρατών. Όλοι οι κυβερνήτες υποκλίνονται στο παπαδαριό, γιατί είναι ο μεγαλοεπιχειρηματίας που πουλάει μαζικά κοινωνική ειρήνη και συναίνεση. Η Εκκλησία υπερασπίζεται τις εξουσίες και συνεργάζεται με τον πιο ισχυρό. Πριν την ύπαρξη του ελληνικού κράτους, επί οθωμανικής αυτοκρατορίας, η Ορθόδοξη Εκκλησία ήταν ασπίδα του Σουλτάνου, σήμερα ευλογεί την εθνική σημαία. Ο καθεστωτικός χριστιανισμός είναι πυλώνας του κεφαλαιοκρατικού πολιτισμού, σχολείο υποταγής, δουλοπρέπειας και ολοφάνερης απαξίωσης του ανθρώπου και της φύσης. Δεν ξεχνάμε και δεν συγχωρούμε τα εγκλήματα του κράτους και της Εκκλησίας.
Το χτύπημα στη Μονή Πετράκη ήταν επίθεση σε ένα διοικητήριο του εχθρού. Οι πολιτικές δράσεις ενάντια στην Εκκλησία δεν στρέφονται ενάντια στους θρησκευόμενους. Τα κράτη και οι Εκκλησίες προκαλούν τον φανατισμό, τους εθνικούς-θρησκευτικούς πολέμους, την προσφυγιά και τον ρατσισμό. Μετά το χτύπημά μας το παπαδαριό και όλα τα κόμματα δεν έχασαν την ευκαιρία να υποδαυλίσουν το θρησκευτικό μίσος ενάντια στους «ασεβείς». Αλλά δεν μπορούσαν να κρύψουν τον φόβο τους απέναντι στην αδυναμία τους να θωρακίσουν τα διοικητικά κέντρα τους και τους χλιδάτους χώρους διαβίωσής τους. Ο πανικός τους φανερώνει πόσο φτηνή προπαγάνδα είναι τα περί «λατρευτικού δικαιώματος».
Το μήνυμα της επιλογής να χτυπήσουμε το κέντρο αποφάσεων της Εκκλησίας μέσα στο Κολωνάκι, μια περιοχή υψηλής προστασίας, είναι ξεκάθαρο: Το κράτος μάταια νομίζει, με την αλαζονία που το χαρακτηρίζει, ότι μπορεί να ισοπεδώσει τις συλλογικές δομές μας. Εμείς μπορούμε να εισβάλουμε στην καρδιά του και να του επιστρέψουμε τα χτυπήματα ακόμη πιο ισχυρά. Γιατί μπορεί να γκρέμισαν ένα κτήριο, αλλά δεν μπορούν να σταματήσουν το κίνημα των καταλήψεων που απαντάει με αυτοδιάθεση για όλες μας τις ανάγκες. Αντίθετα, οι κατασταλτικές απόπειρες πυροδοτούν την οργή που θα τους κάψει. Έτσι, χαιρετίζουμε συντροφικά όλες τις κινήσεις αλληλεγγύης που έγιναν τοπικά και διεθνώς με αφορμή την εκκένωση των τριών καταλήψεων.
Η καλοκαιρινή επίθεση στις καταλήψεις, που είχε ξεκινήσει με την απειλή εκκένωσης της Βανκούβερ Απάρτμεντ και την αστυνομική εισβολή σε καινούριους χώρους στέγασης στα Εξάρχεια, είναι προπαρασκευαστική για μια γενικότερη επίθεση στον αυτοοργανωμένο αγώνα το επόμενο διάστημα. Οι διαχειριστές του κράτους επιχειρούν να ξεπεράσουν τη συστημική κρίση με μεγαλύτερη καταπίεση, εξαθλίωση και εκμετάλλευση. Γι’αυτό επιτίθενται πρώτα στον κόσμο του αγώνα. Γι’ αυτό επιστρατεύουν την περαιτέρω όξυνση των συντηρητικών αντανακλαστικών. Η αριστερά σφιχταγκαλιάζεται ολοένα παραπάνω με τους φασίστες της παραδοσιακής και της ναζιστικής ακροδεξιάς.
Σ’ αυτό το πλαίσιο εντάσονται και οι πυροβολισμοί των μπάτσων εναντίον των δυο αγωνιστών, Κώστα Σακκά και Μάριου Σεϊσίδη, στη Σπάρτη. Οι θεσμικοί παράγοντες που εξέφρασαν τον αποτροπιασμό τους για την επίθεση στην «Ιερά Σύνοδο», κάνανε τις πάπιες για τις πιστολιές σε άοπλους, τους ξυλοδαρμούς στο Α.Τ. και τα βασανιστήρια που έγιναν από τα τσογλάνια της αντιτρομοκρατικής. Έχουμε πόλεμο. Τον έχουν κηρύξει από τότε που υπάρχει εξουσία και μας χτυπάνε χωρίς ενδοιασμούς. Σκοπός τους να πεθάνουμε φυλακισμένοι, σκλάβοι. Έχουν ήδη χάσει.
Χτυπώντας τον πιο παραδοσιακό πόλο του ελληνικού κράτους (Εκκλησία), δείξαμε ότι εκεί που αναζητούν ασφάλεια τα αριστερά και δεξιά αφεντικά, υπάρχει ένας τάφος στον οποίο θα θαφτεί όλο το σύστημα εξουσίας. Ο Τόσκας λέει ότι «έχουν γνώση οι φύλακες». Εμείς λέμε ότι δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Στοχεύσαμε σε μια κεντρική δομή. Διεισδύσαμε και διαφύγαμε από μια υποτιθέμενα υπερφρουρούμενη περιοχή. Χρησιμοποιήσαμε απλά, αλλά πάντα αποτελεσματικά όπλα: τις εμπρηστικές μολότοφ. Έτσι δείξαμε ότι όποιος θέλει μπορεί να οργανωθεί για να επιτεθεί στην εξουσία.
Είμαστε με περηφάνια οι αρνητές του αποτυχημένου κόσμου της εξουσίας. Είμαστε εδώ για να τον καταστρέψουμε. Είμαστε ο ζωντανός κόσμος της ελευθερίας και της αλληλεγγύης.
