Σοβαρή κριτική για την κατάσταση και την πορεία που καταγράφει ο νέος Ατρόμητος του Νταμίρ Κάναντι δεν μπορούσε εκ των πραγμάτων να γίνει από τα δύο πρώτα φιλικά κόντρα στην Ντόρνμπιρν και την Αούστρια Λουστενάου.
Εκτός από το ότι τα πόδια ήταν (και είναι) πολύ βαριά από τις συνεχόμενες απαιτητικές προπονήσεις και οι αντίπαλοι δεν ήταν τέτοιου επιπέδου ώστε να προκύψουν συμπεράσματα.
Το σημερινό ματς με τη Ζυρίχη ήταν όμως μια διαφορετική ιστορία…
Οι Ελβετοί κατέκτησαν πέρυσι το Κύπελλο στη χώρα τους κόντρα στη Γιουνγκ Μπόις (που κατέκτησε το πρωτάθλημα με 15 βαθμούς διαφορά από τη Βασιλεία), είναι ήδη στους ομίλους του Europa League και επιπλέον σε μια εβδομάδα έχουν πρεμιέρα στο πρωτάθλημα κόντρα στην Τουν. Καμία αμφιβολία, λοιπόν, για τις απαιτήσεις του τεστ.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ειδικά σε αυτό το ματς, ο Νταμίρ Κάναντι προτίμησε να πάει με τη γνωστή πετυχημένη συνταγή του 4-2-3-1, έχοντας μόλις δύο νέα πρόσωπα στην ενδεκάδα συγκριτικά με την περσινή σεζόν. Αυτοί ήταν οι Ενσικουλού και Κουλούρης, που πήραν τη θέση των Ουάρντα και Ντάουντα, ενώ ο Μπρούνο φαίνεται να παίρνει οριστικά προαγωγή στο δεξί άκρο που κάλυπτε ο νέος παίκτης του Άρη, Νικολά Ντιγκινί. Στη θέση των γκολκίπερ, ο αναπληρωματικός πέρυσι Μίρκοβιτς, φαίνεται να έχει ακόμα την εμπιστοσύνη του Κάναντι.
Φυσιολογικά – και σοφά – πράττοντας, ο Κάναντι σκέφτεται ότι πλην της ποιότητας, στις 26 του Ιουλία κόντρα στην Ντιναμό Μπρεστ, αυτό που έχει να αντιπαρατάξει είναι η χημεία που έχει η ομάδα του. Είναι ακριβώς αυτό το σημείο που σημειώναμε ότι αποτελεί πολύ μεγάλη επιτυχία της διοίκησης ότι κόντρα στα προγνωστικά, διατήρησε στο ρόστερ τους Ρισβάνη, Χατζηισαϊα και Γιαννούλη, δηλαδή όλη την άμυνά του.
Αυτή ήταν η εικόνα του 4-2-3-1 του Ατρόμητου στο α’ ημίχρονο με τη Ζυρίχη:
Η εικόνα του Ατρόμητου στο β’ ημίχρονο:
Αυτό το πρώτο ημίχρονο, μπορεί να το χωρίσει κανείς σε τρία μέρη. Αυτό του πρώτου τετάρτου, που η Ζυρίχη φαινόταν και ήταν ένα «κλικ» πιο γρήγορη και πιο δεμένη στις γραμμές της. Λόγω αυτού του γεγονότος, δημιουργήθηκαν φάσεις από την πλευρά που κάλυπταν οι Μπρούνο και Σάκιτς, με τον Κελίφι (ξεχώρισε ο Τυνήσιος εξτρέμ της Ζυρίχης) να βασίζεται στην ταχύτητά του κόντρα στα βαριά ακόμα πόδια των αντιπάλων του. Ωστόσο, η συνοχή που έχουν οι Ρισβάνης, Χατζηισαΐας είναι τέτοια που ειδικά αυτή την περίοδο φαίνεται ακόμα πιο χρήσιμη.
Στο επόμενο τέταρτο, πράγματι ο Ατρόμητος ισορρόπησε και σε αυτό μεγάλο ρόλο έπαιξε η πίεση των Κουλούρη και Βασιλακάκη που ήταν πάρα πολύ κινητικοί, με τον πρώτο να δείχνει ότι μπορεί με αυτή την όρεξή του να βοηθήσει πολύ περισσότερο σε αυτό τον τομέα συγκριτικά με τον Ντάουντα.
Ωστόσο, από το 30’-45’ οι Περιστεριώτες ήταν πάρα πολύ καλοί, με διαρκή κίνηση μεσοεπιθετικά, καταφέρνοντας να φέρουν όλο το παιχνίδι στην αντίπαλη περιοχή και να δημιουργούν με κάθε τρόπο, αφού Μπρούνο και Σάκιτς είχαν καλή συνεργασία, ενώ και ο Γιαννούλης είχε καλές προωθήσεις. Αυτός που θέλει ακόμα το χρόνο του είναι ο Ενσικουλού, που για να φανεί το μεγάλο του προτέρημα, η ταχύτητα, χρειάζεται να λυθούν τα πόδια του.
Αξίζει κανείς να σταθεί και στη συνεργασία Μάντσον, Μπουσούλατζιτς, που συμπληρώνουν ο ένας τον άλλον και είναι τυχερός ο Ατρόμητος που τους έχει και τους δύο ενώ είμαστε μέσα Ιουλίου. Ειδικά για τον Βόσνιο, θα μπορούσαν οι Περιστεριώτες να κινηθούν γρήγορα για να ισχυροποιήσουν περισσότερο το περιουσιακό τους στοιχείο.
Το σίγουρο είναι ότι με αυτή τη βάση παικτών που φαίνεται και ο Κάναντι να την προκρίνει, οι «κυανόλευκοι» μπορούν να περάσουν την Ντιναμό Μπρεστ που δείχνει καλά στοιχεία μεσοεπιθετικά, αλλά πίσω – για να το πούμε και ευγενικά – μόνο φόβητρο δεν αποτελεί η λειτουργία της.
Συμπερασματικά, εν όψει του πρώτου παιχνιδιού σε 12 βράδια στη Λευκορωσία υπάρχουν ερωτηματικά (Μέγερι/Μίρκοβιτς, Σάκιτς/Κιβρακίδης ενδεικτικά), ωστόσο ο Αυστριακός τεχνικός δείχνει να έχει καταλήξει στον κορμό του, αν και πιο ασφαλή συμπεράσματα θα προκύψουν την Τρίτη (17/7) κόντρα στην Γκρασχόπερς και σε μια εβδομάδα (21/7) κόντρα στην ΑΕΚ.
