Αν μιλήσει ένας Περιστεριώτης οπαδός με ειλικρίνεια μπροστά στον καθρέφτη του, είναι δεδομένο ότι κανείς τον Ιούνιο δεν θα περίμενε αυτό που συμβαίνει στην πόλη του από τον Αύγουστο και μετά. Κανείς…
Θέλετε οι εξάρες των φιλικών, θέλετε οι διοικητικές ζυμώσεις στον Γυμναστικό, είναι σίγουρο ότι οι οιωνοί δεν ήταν αυτό που λέμε «ενθαρρυντικοί». Πόσο μακρινά φαντάζουν, αλήθεια, όλα αυτά… Με τη νίκη του επί της ΑΕΚ, ο Ατρόμητος κατάφερε να… ενημερώσει τον κόσμο ότι μπορούσε και αυτός να φτάσει στην κορυφή του πρωταθλήματος κι έστω για μια εβδομάδα να ζήσει το δικό του όνειρο, το οποίο έχει δημιουργήσει μόνος του. Καλές οι πρωτιές, βέβαια, αλλά το ξέσπασμα του κόσμου στου Μαζαράκη δεν ήταν τόσο για την πρωτιά. Ήταν και για αυτό, αλλά όχι κυρίως για αυτό. Αυτοί οι πιστοί που ζουν και αναπνέουν για την Κυριακή ξέσπασαν, διότι βλέπουν μια ομάδα που αντιπροσωπεύει τους ίδιους, σαν να βλέπουν τους εαυτούς τους στο γήπεδο. Παίκτες με τσαμπουκά και ψυχή, που έχουν βάλει σκοπό να πάνε κόντρα σε όλους και σε όλα, χωρίς ίχνος κόμπλεξ. Άλλοτε τα καταφέρνουν, άλλοτε όχι. Όχι; Ακόμα δεν έχει συμβεί κάτι τέτοιο, αλλά νομοτελειακά θα συμβεί κι αυτό. Σε κάθε περίπτωση, ο ιδρώτας και το… αίμα στη φανέλα μετράει.
Το θέμα για τον οπαδικό κόσμο του Ατρόμητου δεν είναι το αποτέλεσμα. Αν ήταν, θα υποστήριζαν άλλη ομάδα. Είναι το όραμα που κατάφερε κατ’ αρχήν η διοίκηση και κατά δεύτερον ο Νταμίρ Κάναντι να το επαναφέρουν. Κάτι που έλειπε από εποχή Δώνη… Κι όμως ο Αυστριακός κατάφερε να ξορκίσει το «φάντασμα» του κορυφαίου Έλληνα τεχνικού που πλανάται πάνω από το Περιστέρι από τη μέρα που έφυγε.
Μπορεί να φανεί γραφικό, ωστόσο στο ΟΑΚΑ έγινε το απόλυτα φυσιολογικό, δηλαδή να μην επικρατήσει η ΑΕΚ. Άδειο γήπεδο και μια ομάδα που ήταν ξεζουμισμένη από την αξιέπαινη προσπάθειά της με τη Μίλαν, κόντρα σε ένα σύνολο που αυτή τη στιγμή είναι το καλύτερο (όχι το ποιοτικότερο) ως ομάδα στην Ελλάδα. Όσο κι αν φαντάζει απίστευτο, ο Γιαννιώτης ακόμα δεν έχει δεχθεί γκολ με τη φανέλα της ομάδας και ο Ατρόμητος δεν έχει βρεθεί ΠΟΤΕ πίσω στο σκορ, τη στιγμή που έχει παίξει και στο «Γ. Καραϊσκάκης». Με τον Λιβάγια, λοιπόν, να κάνει τα πάντα εκτός από το να σκοράρει, τον Αραούχο να είναι ένα κακέκτυπο του περσινού εαυτού, τον Χριστοδουλόπουλο να έχει πλέον ξεπεράσει τη φόρμα που είχε μέχρι και το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό, για την ΑΕΚ έμενε μόνο ο Μάνταλος. Την ευκαιρία του την έχασε στο δοκάρι και έκτοτε τέλος… Αντίθετα, ο Ντάουντα στην άλλη πλευρά του γηπέδου, στη μισή ευκαιρία που βρήκε, την έκανε και γκολ. Τα υπόλοιπα είναι λίγο-πολύ copy-paste με τη νίκη επί του Ολυμπιακού. Τρίτος σέντερ μπακ ο Καρασαλίδης, δεύτερο αμυντικό χαφ στον Μπουσουλάτζιτς και η πανικόβλητη ΑΕΚ ήταν σχεδόν αδύνατον να πετύχει γκολ.
Δεν έχει καμία σημασία το αποτέλεσμα στο επόμενο ματς με την Ξάνθη. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, όχι ότι ο Ατρόμητος δεν πρέπει να στοχεύσει στη νίκη, αλλά αυτή η ομάδα, αυτοί οι παίκτες, αυτός ο προπονητής αξίζουν ένα γεμάτο γήπεδο με τον Πανιώνιο κι όχι να κριθούν από ένα ματς σε μια έδρα που δεν πέρασε ούτε ο Ολυμπιακός, ούτε η ΑΕΚ. Είναι το ελάχιστο «ευχαριστώ» σε ένα σύνολο που ξεσήκωσε το Περιστέρι ένα βράδυ Δευτέρας.
Κι επειδή η αλαζονεία δεν είναι κάτι που ταιριάζει στο DNA αυτής της πόλης, επιβάλλεται να γίνει αναφορά και στη νίκη του ΓΣΠ επί του Αρκαδικού, καθώς τίποτα δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο στον αθλητισμό, όπως τουλάχιστον θα έπρεπε να είναι. Ουσιαστικά, έγινε το τρίτο από τα 30 βήματα που απαιτούνται να γίνουν. Με αυτή την εικόνα και με αυτή την ποιότητα, που βγάζει το φετινό ρόστερ που χτίστηκε από τη διοίκηση και τον Νίκο Καραγιάννη, θεωρείται απόλυτα εφικτό το σενάριο της άμεσης ανόδου. Οπότε σε μια χρονιά που υπόσχεται επιτυχίες, γιατί να μην ακολουθήσει ο κόσμος;
Είναι μια ιδιαίτερη σεζόν η φετινή. Είναι κάτι που από το peristerinews.gr το έχουμε ξανατονίσει. Ιδιαίτερη όχι για τον Ατρόμητο ή τον ΓΣΠ. Ιδιαίτερη για μια ολόκληρη πόλη. Πρόκειται για δύο ομάδες που σε γεμίζουν. Είναι δύο ομάδες που πρώτα… έδωσαν και δεν περιμένουν χρηματική ανταμοιβή από τα εισιτήρια.
«Και τι περιμένει ρε Κουστέρη;», μπορεί να ρωτήσει κάποιος… Αν νομίζετε ότι ο Γιώργος Σπανός ή ο Ανδρέας Πολέμης με τον Φίλιππο Κότση, περιμένουν τα εισιτήρια για να βγάλουν την επένδυσή τους, τότε τα… έπιασαν τα λεφτά τους. Αυτό που περιμένουν είναι γεμάτο γήπεδο. Γνωρίζοντας τους διοικητικούς ηγέτες προσωπικά λόγω της φύσης της δουλειάς, είναι η χρονιά που θέλουν τον κόσμο δίπλα τους περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά. Αυτή θα είναι η μεγάλη τους ηθική ικανοποίηση και για αυτό δουλεύουν καθημερινά και πιο συστηματικά συγκριτικά με το παρελθόν.
Άλλωστε, σε μια σεζόν που ο Ατρόμητος έχει τα φόντα να επιστρέψει στην Ευρώπη και ο ΓΣΠ στην Α1, γιατί να λείπει ο οπαδός; Δεν ξέρω αν «αυτό είναι το σωστό», που λέει και το σύνθημα, αλλά διάολε, είναι πολύ όμορφο και στα δύο πρώτα αθλήματα της χώρας Ατρόμητος και Περιστέρι να είναι πρώτοι…
Ε, είναι μια εβδομάδα χαράς… Αξίζει απόλαυσης…
Υ.Γ.: Το κείμενο δημοσιεύτηκε 02:52. Απαραίτητη σημείωση λόγω της απεργίας
