Τη νίκη του στις πρόσφατες εκλογές στην Αυστραλία ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός, Μάλκομ Τέρνμπουλ.
Οι δηλώσεις του έγιναν, όταν το αντιπολιτευόμενο Εργατικό Κόμμα αποδέχτηκε την ήττα του, ανοίγοντας το δρόμο για τον σχηματισμό νέας κυβέρνησης από τον συντηρητικό συνασπισμό.
«Κερδίσαμε τις εκλογές, αυτό κάναμε» είπε ο Τέρνμπουλ σε συνέντευξη Τύπου.
Η καταμέτρηση των ψήφων συνεχίζεται. Ωστόσο ο Μπιλ Σόρτεν, ο ηγέτης του Εργατικού Κόμματος, δήλωσε ότι ο συνασπισμός του απερχόμενου πρωθυπουργού Μάλκομ Τέρνμπουλ θα εξασφαλίσει τις έδρες που του χρειάζονται για να παραμείνει στην εξουσία.
«Είναι σαφές ότι ο κ. Τέρνμπουλ και ο συνασπισμός του θα σχηματίσουν κυβέρνηση», είχε σημειώσει ο Σόρτεν, προσθέτοντας ότι τηλεφώνησε στον απερχόμενο πρωθυπουργό για να τον συγχαρεί.
Οι δηλώσεις αυτές δίνουν τέλος στις οκτώ ημέρες αβεβαιότητας που ακολούθησαν μετά τις αμφίρροπες εκλογές της 2ας Ιουλίου.
Μέχρι στιγμής και ενώ η καταμέτρηση των ψήφων συνεχίζεται φαίνεται ότι ούτε ο απερχόμενος κυβερνητικός συνασπισμός εξασφαλίζει την απόλυτη πλειοψηφία των 76 εδρών που χρειάζεται για να σχηματίσει κυβέρνηση πλειοψηφίας.
Βάσει των προβλέψεων του δημόσιου τηλεοπτικού δικτύου ABC, ο συντηρητικός συνασπισμός εξασφαλίζει 74 έδρες, και ίσως και άλλες δύο έδρες από τις πέντε που δεν έχουν κριθεί ακόμη. Παράλληλα το Εργατικό Κόμμα εξασφαλίζει 66 έδρες, ενώ πέντε επιστρέφουν σε ανεξάρτητους.
Ωστόσο ο Τέρνμπουλ έλαβε την υποστήριξη τριών ανεξάρτητων βουλευτών, οι οποίοι θα τον στηρίξουν στα δημοσιονομικά ζητήματα και σε προτάσεις μομφής. Αυτό θα του επιτρέψει να σχηματίσει μια κυβέρνηση μειοψηφίας στην περίπτωση που δεν εξασφαλίσει στο τέλος της καταμέτρησης των ψήφων την απόλυτη πλειοψηφία.
Ο Τέρνμπουλ, ένας πολυεκατομμυριούχος πρώην τραπεζίτης, ο οποίος διέθετε μια άνετη πλειοψηφία στην κάτω βουλή, είχε αποφασίσει να προκηρύξει πρόωρες εκλογές – κανονικά επρόκειτο να γίνουν πριν από τον Ιανουάριο του 2017 – για να σταθεροποιήσει την πλειοψηφία του στη Γερουσία.
Ο 61χρονος Τέρνμπουλ ήθελε επίσης να νομιμοποιήσει το εσωκομματικό πραξικόπημα που έκανε στο Φιλελεύθερο Κόμμα του – τον κύριο σχηματισμό του απερχόμενου συνασπισμού – και το οποίο του είχε επιτρέψει να αποπέμψει τον Σεπτέμβριο τον Τόνι Άμποτ, του οποίου ήταν υπουργός.
