Κανένα άγαλμα δεν έχει δεχθεί τόσα χάδια όσο αυτά στο Μουσείο Αφής .
Κανένα άγαλμα δεν έχει δεχθεί τόσα χάδια όσο αυτά.
Η Αφροδίτη της Μήλου, ο Ερμής του Πραξιτέλη, ο Ποσειδώνας, ο Ηνίοχος των Δελφών, ο Κούρος της Βολαμάνδρας, «ζωντανεύουν», εδώ και 25 περίπου χρόνια, κάτω από τα ακροδάχτυλα μικρών και μεγάλων, δίνοντας πνοή και περιεχόμενο σε ένα κάλλος, που τα μάτια δεν μπορούν να μετουσιώσουν.
Είναι τα εκθέματα του Μουσείου Αφής, που περιμένουν τα χέρια των τυφλών για να χαρίσουν συναίσθημα και εικόνα στους ανθρώπους, οι οποίοι δεν μπορούν να «γευτούν» με τα μάτια το μεγαλείο, τον πλούτο και την αισθητική τελειότητα των θησαυρών της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.
Το μουσείο Αφής, ένα από τα πεντε μουσεία για τυφλούς στον κόσμο, οραματίστηκαν το 1983 η τότε πρόεδρος του ΔΣ, Λ. Πρωτοπαπαδάκη, και ο διευθυντής Εμ. Κεφάκης του Φάρου Τυφλών της Ελλάδος (ΦΤΕ). Αγοράζοντας ο ΦΤΕ τα πρώτα εκθέματα και εμπλουτίζοντάς τα με δωρεές από οργανισμούς, εταιρίες και ιδιώτες, κατάφερε να κάνει πραγματικότητα ένα άλλο «έργο τέχνης», αυτό το μουσείο, ένα χρόνο αργότερα.
Στέγη του, το παλαιό διώροφο νεοκλασικό κτήριο του ΦΤΕ, δωρεά του Εμπειρίκου, επί της οδού Δοϊράνης 198 στην Καλλιθέα και «καμάρι» του το 1988 ο έπαινος – ανάμεσα σε 70 συμμετοχές – του Ευρωπαϊκού Μουσείου της Χρονιάς και το 2004 η τιμητική διάκριση για την προσβασιμότητά του από το Σωματείο Φίλων Μουσείων.
