Μήνυμα στο 13033 με τον κωδικό 6 και φύγαμε για ένα γρήγορο περίπατο μέσα στην πόλη μεταξύ δεκάδων συμπολιτών.
Μάσκες παντού στο κάτω μέρος του προσώπου και μια σταθερά ζωγραφισμένη κούραση στο πάνω μέρος αποσπάμε από την παρατηρητικότητα μας.
Δεν είναι και λίγα τα όσα έχουν περάσει οι άνθρωποι που έζησαν το 2020 και συνεχίζουν να ζουν το 2021.
Μια πρωτοφανής πανδημία έφτασε ακόμα και τους πιο αισιόδοξους να χάσουν αυτό το αγαθό του χαρακτήρα τους.
Τα στοιχεία γνωστά. Η παρούσα κατάσταση η ίδια. Το μέλλον πιο αβέβαιο από ποτέ.
Αυτό είναι ίσως και το γεγονός που δεν μας αφήνει να χαμογελάμε, να ονειρευόμαστε και να ελπίζουμε.
Ακόμα και σήμερα, το πρώτο δεκαήμερο του 2021, παρότι έχουν γίνει οι πρώτοι εμβολιασμοί ακόμα δεν έχουμε πειστεί για το τέλος αυτής της δυστυχίας που μπήκε στη ζωή μας καταστρέφοντας ζωές, δουλειές και καθημερινότητα.
Ίσως γιατί ο πρότερος χρόνος δεν μας αφήνει να αισιοδοξούμε και να βλέπουμε μπροστά, ταξίδια, καφέ με τους φίλους μας, παρακολούθηση ταινιών στα σινεμά και αγώνων στα γήπεδα.
Μάλλον έχουμε φτάσει στο σημείο που βλέπουμε ένα κακό εφιάλτη και δεν μπορούμε να ξυπνήσουμε αλλά πρέπει να ξυπνήσουμε.
Το πότε; Παραμένει ακόμα αβέβαιο. Ίσως το ερχόμενο καλοκαίρι να είναι και το τελευταίο που θα ζούμε με το φόβο και θα βγούμε από αυτή τη φυλακή.
Ας μην ξεχάσουμε όμως αυτή τη δύσκολη περίοδο που περάσαμε. Ας την έχουμε βαθιά μέσα μας για να θυμόμαστε το πόσο δυνατοί θα βγούμε με το καλό από αυτή.
Γιατί το αύριο είναι πάντα καλύτερο αρκεί να θυμάσαι τα λάθη του παρελθόντος.
