Στα τέλη Δεκεμβρίου του 2019 στην πόλη Wuhan (πρωτεύουσα της επαρχίας Hubei) στην Κίνα, ξέσπασε επιδημία πνευμονίας. Τις πρώτες μέρες του 2020, οι κινεζικές αρχές διαπίστωσαν ότι αιτία της επιδημίας ήταν ένας νέος κορωνοιός, που μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχε προσβάλει τον άνθρωπο.
Πρόκειται για έναν νέο τύπο ιού από την «οικογένεια» των κορωνοϊών, οι οποίοι είναι εδώ και πολλά χρόνια γνωστοί στην ιατρική κοινότητα και έχουν πάρει το όνομά τους από τις ακίδες γλυκοπρωτεΐνης που σαν κορώνα περιβάλλουν την επιφάνειά τους και χρησιμεύουν για την προσκόλλησή τους στους ιστούς και την είσοδό τους μέσα στα κύτταρα.
Επιδημίες σοβαρού αναπνευστικού συνδρόμου από κορωνοϊό έχουν υπάρξει και στο παρελθόν.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας κήρυξε πανδημία, αφού ο ιός έχει πλέον εξαπλωθεί σε δεκάδες χώρες του κόσμου –ανάμεσά τους και την Ελλάδα– με δεκάδες χιλιάδες κρούσματα και θανατηφόρα περιστατικά.
Πολλές χώρες έλαβαν πρωτοφανή μέτρα με στόχο να ανασχέσουν την εξάπλωση του ιού. Επιβολή καραντίνας σε μεγάλες περιοχές, αναστολή λειτουργίας των εκπαιδευτικών συστημάτων και άλλων δραστηριοτήτων, ταξιδιωτικοί περιορισμοί είναι μερικά από τα μέτρα αυτά.
Στην χώρα μας το πρώτο επιβεβαιωμένο κρούσμα ανακοινώθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 2020, γεγονός που ανάγκασε την κυβέρνηση να προβεί σε μια σειρά μέτρων για τον περιορισμό της διάδοσης της νόσου.
Όσα ζήσαμε, με την πανδημία του κορωνοϊού, είναι σίγουρα ιστορικά -το ψιθυρίζουμε άλλωστε μεταξύ μας- την ώρα μάλιστα που φάνηκε το μεγαλείο της παγκόσμιας ανικανότητας να αντιμετωπίσει έναν «αόρατο εχθρό».
Το προηγούμενο διάστημα κλειστήκαμε στα σπίτια μας, βγήκαμε δειλά – δειλά και περπατήσαμε διερωτώμενοι που πραγματικά θα καταλήξουμε.
Αλλάξανε όλα άρδην και μέσα από το restart των τελευταίων ημερών ατενίζουμε το μέλλον έχοντας τουλάχιστον γνωρίσει καλύτερα τους εαυτούς μας και έχοντας κατανοήσει σε μεγάλο βαθμό τα όρια και τις δυνατότητές μας.
Δυστυχώς όμως τα μηνύματα για το αύριο δεν είναι καθόλου αισιόδοξα. Και δεν μιλώ για την καταστροφική άνοδο της ανεργίας, την εργασία που αλλάζει προς το χειρότερο και τα οικονομικά προβλήματα που θα προκύψουν σε κάθε οικογένεια.
Είναι κάτι χειρότερο, κάτι που μας κάνει να αναρωτιόμαστε, σήμερα που η χώρα μας κάνει ένα ακόμα βήμα στην κανονικότητα, με βάση τα καλά επιδημιολογικά δεδομένα, μήπως η συμπεριφορά μιας μερίδας ανθρώπων καταστρέψει την όλη προηγούμενη προσπάθεια.
Αναμφίβολα, λοιπόν, η πανδημία του κορωνοϊού πρέπει να μας αναπτύξει περισσότερο το αίσθημα της αλληλεγγύης για τους γύρω ανθρώπους και να βάλουμε σε δεύτερη μοίρα το προσωπικό μας εγώ.
Σίγουρα κάποιες εικόνες που έρχονται στα μάτια μας, μας προκαλούν θλίψη και θυμό, κάτι πρέπει να αλλάξει και γρήγορα για το καλό όλων γιατί ο «αόρατος εχθρός» υπάρχει και αν δεν προσέξουμε θα μας χτυπήσει σίγουρα την πόρτα και σύντομα.
Τελικά, σ’ αυτόν τον τόπο όποιος μιλάει με τη… λογική, μάλλον δεν θεωρείται και ο πιο σοβαρός!
