Τα προβλήματα για τον Γιάννη Αναστασίου δεν λύθηκαν ως διά μαγείας κι αυτό το γνωρίζει καλύτερα από όλους ο ίδιος ο Έλληνας τεχνικός. Αυτός είναι που προπονεί την ομάδα του όλη μέρα, αυτός είναι που μένει από το πρωί μέχρι το βράδυ στο Μαζαράκη, αυτός είναι που καλείται να βρει τις λύσεις. Κι όπως έλεγε και μια ψυχή που ξέρει πρόσωπα και καταστάσεις «Πού ξέρεις τι μπορεί να γίνει; Και ο Δώνης ήταν έτοιμος να φύγει και έμεινε τρία χρόνια».
Αν θα μπορούσε κάποιος να ιεραρχήσει τις δυσκολίες που μπορεί να έχει ένας οπαδός στη διαδικασία αγάπης προς την ομάδα του, τότε στην πρώτη θέση πρέπει να μπαίνει η νηφαλιότητα με την οποία κρίνει, αποθεώνει ή αποδοκιμάζει την ομάδα του.
Και καλά κάνει…
Το ποδόσφαιρο είναι μία ιστορία που χαρακτηρίζεται από πάθος και σε αυτό δύσκολα μπορεί να βρει κανείς λογική και καθαρό μυαλό, ειδικότερα όταν το «πράγμα» βράζει. Φυσικά, όλα αυτά πάντα με τη δικλείδα ασφαλείας ότι κανείς δεν δικαιούται να σου σπάσει το… κεφάλι. Αυτονόητο μεν, σημειώνεται δε…
Κακά τα ψέματα, το κλίμα στον Ατρόμητο μετά το 4-0 επί του Πανιωνίου δεν άλλαξε ιδιαίτερα. Το μόνο που έχει γίνει είναι να κάτσει λίγο η… σκόνη από την αποκαρδιωτική εικόνα που εμφάνισε το σύνολο του Γιάννη Αναστασίου στο ματς κόντρα στον Παναθηναϊκό, πριν από περίπου 10 μέρες. Θέλετε γιατί έπαιζε με την ασθενέστερη ομάδα του πρωταθλήματος; Θέλετε γιατί λίγο – πολύ, όλοι περίμεναν ότι θα έρθει η νίκη με εύκολο ή δύσκολο τρόπο, λόγω ακριβώς της διαφοράς δυναμικότητας;
Ακόμα και η καλώς εννοούμενη καζούρα ήταν σε απολύτως λογικό πλαίσιο, χωρίς ιδιαίτερες υπερβολές, αφού το αίσθημα του «ότι τον άρρωστο δεν τον πατάς, όταν είναι στο χώμα» παίζει πολύ μεγάλο ρόλο στην αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων. Είναι δεδομένο ότι ο ίδιος οπαδός του Ατρόμητου θα χαιρόταν πολύ περισσότερο μια νίκη με μία κανονική ομάδα υψηλού επιπέδου.
Τον κόσμο, λοιπόν, και την εμπιστοσύνη του, τη στήριξή του και την καλή του διάθεση, δεν θα τον κερδίσεις με ένα πραγματικά πολύ καλό αποτέλεσμα, αλλά με τη διάρκεια που θα έχεις μέσα στο γήπεδο και ειδικότερα στην περίπτωση του φετινού Ατρόμητου και με λίγο καλό ποδόσφαιρο. Ανεξάρτητα από το ότι έχει συμβεί μέχρι σήμερα, προσωπική άποψη, το ρόστερ που έχουν διαμορφώσει οι Περιστεριώτες είναι το πληρέστερο των τελευταίων χρόνων, με πολλές επιλογές σε κάθε θέση. Ενδεχομένως, τόσο ισχυρό σημείο αναφοράς όπως ήταν ο Ουάρντα πρόπερσι ή ο Κουλούρης πέρυσι να μην υπάρχει, αλλά ως μέγεθος, ως πληρότητα το φετινό έμψυχο δυναμικό, δύσκολα μπορεί να συγκριθεί με τα προηγούμενα.
Δεδομένα, τα προβλήματα για τον Γιάννη Αναστασίου δεν λύθηκαν ως διά μαγείας κι αυτό το γνωρίζει καλύτερα από όλους ο ίδιος ο Έλληνας τεχνικός. Αυτός είναι που προπονεί την ομάδα του όλη μέρα, αυτός είναι που μένει από το πρωί μέχρι το βράδυ στο Μαζαράκη, αυτός είναι που καλείται να βρει τις λύσεις. Κι όπως έλεγε και μια ψυχή που ξέρει πρόσωπα και καταστάσεις «Πού ξέρεις τι μπορεί να γίνει; Και ο Δώνης ήταν έτοιμος να φύγει στην πρώτη του χρονιά, αλλά νικήσαμε τον Λεβαδειακό 3-0 στο Περιστέρι και τελικά έμεινε τρία χρόνια». Δεν έμεινε, φυσικά, τρία χρόνια λόγω της νίκης αυτής, αλλά λόγω των αποτελεσμάτων και του ποδοσφαίρου που απέδωσε εκείνες τις χρονιές ως ομάδα ο Ατρόμητος.
Από την άλλη, βέβαια, για να είναι κανείς δίκαιος, πρέπει να παραδεχθεί την αγωνιστική βελτίωση που υπήρξε, καθώς είναι αμφίβολο να περίμενε κανείς ότι ο Ατρόμητος των προηγούμενων εβδομάδων θα μπορούσε να βάλει τρία γκολ σε ένα ημίχρονο και τέσσερα σε ένα ενενηντάλεπτο. Γκάλο, Ταλόχα, Ενσικουλού, Στούγγης και φυσικά ο Μανδάς αποτελούν τα πολύ ευχάριστα νέα και ειδικά ο τελευταίος με τις δύο επεμβάσεις του στο πρώτο και το δεύτερο ημίχρονο, έκανε κάτι που χαρακτηρίζει τους πραγματικά πολύ μεγάλους τερματοφύλακες. Τη μία ή τις δύο στιγμές που τον χρειάστηκε η ομάδα του ήταν συγκεντρωμένος και σε απόλυτη ετοιμότητα. Ο χρόνος κυλάει υπέρ του.
Υ.Γ.: Δώδεκα τα φετινά επίσημα ματς του Ατρόμητου. Σε όλα υπάρχει τουλάχιστον ένας παίκτης, προερχόμενος από τις Ακαδημίες, που έχει αγωνιστεί ως βασικός. Μάλιστα, κόντρα σε Λαμία, ΠΑΟΚ (Θεοδωράκης, Νάτσος, Κατράνης), Αστέρα Τρίπολης (Μανδάς, Νάτσος, Κατράνης), Παναιτωλικό (Μανδάς, Νταβιώτης, Κατράνης), χρησιμοποιήθηκαν τρεις στη βασική ενδεκάδα. Δύσκολη αποστολή όταν οι στόχοι είναι υψηλοί.
Υ.Γ. 2: Τηλεκριτικοί διαιτησίας δεν μένουν στον ρόλο τους να κρίνουν τις αποφάσεις των πρώην συναδέλφων τους, αλλά χαρακτηρίζουν ουσιαστικά θεατρίνους και βουτηχτές, παίκτες όπως ο Μανούσος, που δεν έχει δώσει την παραμικρή αφορμή όλα αυτά τα χρόνια στα γήπεδα. Ένας εξ αυτών είπε ότι ο 31χρονος επιθετικός του Ατρόμητου «βούτηξε» για να πάρει πέναλτι. Δεν θα ασχοληθώ με το αν είναι ή όχι. Ο καθένας σχηματίζει την άποψή του και δεν χρειάζεται κανέναν… Κουστέρη για να του πει κάτι αν είναι πέναλτι ή οφσάιντ ή οτιδήποτε. Ωστόσο, ας δούμε πόσο… βουτάει ο Μανούσος.
Στην πρώτη φωτό ο Μανούσος τσιμπάει πρώτος την μπάλα από τον Σαραμαντά, άρα ο παίκτης του Πανιωνίου δεν κάνει ποτέ επαφή με αυτήν.
Σε αυτή τη φωτό ο αμυντικός του Πανιωνίου έχει βρει στο δεξί πόδι του Μανούσου από πίσω και στη συνέχεια ο παίκτης του Ατρόμητου πέφτει.
Υ.Γ. 3: Χωρίς να έχει πια σημασία και είναι καθαρά προσωπική άποψη για να αποφευχθούν παρεξηγήσεις. Πέναλτι στον Μανούσο, κανένα πέναλτι στον Ταλόχα αφού ο Τσιλούλης έστω και ελάχιστα κάνει επαφή με την μπάλα και ξεκάθαρο πέναλτι στον Ουγκράι από τον Μασούρα στο 76’. Ο Ούγγρος έχει περάσει την μπάλα από τον δεξιό μπακ των φιλοξενούμενων και ο τελευταίος τον ανατρέπει. Πιθανότατα λόγω του 4-0, ποτέ δεν εξετάστηκε στο VAR από τον Σέζο.
Υ.Γ. 4: Όγδοη αγωνιστική και ο Ατρόμητος έχει όσα πέναλτι (3), είχε κερδίσει τα δύο προηγούμενα χρόνια. Κοινή συνισταμένη το VAR! Ούτε ένα εξ αυτών δεν δόθηκε σε κανονική ροή αγώνα, άλλα έπειτα από εξέταση του VAR. Τα συμπεράσματα δικά σας.
Υ.Γ. 5: Όσο για το μπάσκετ, η κατάσταση βαδίζει σε εξαιρετική ρότα. Η δουλειά του Ηλία Ζούρου είναι καταπληκτική. Και το κυριότερο είναι ότι δεν έχουμε πολλές φανφάρες, πολλές δηλώσεις, ούτε Φεράρι, ούτε Φίατ, ούτε τίποτα…
