Ποτέ δεν πρόκειται να διαβάσετε από αυτή τη στήλη ότι ο Ατρόμητος πάει για το πρωτάθλημα. Δεν είναι θέμα πίστης. Είναι θέμα λογικής με γεγονότα που δεν άπτονται αμιγώς με το ποδοσφαιρικό σκέλος, αλλά και με άλλα πράγματα που σίγουρα δεν είναι της παρούσης να αναλυθούν.
Μπορεί η ομάδα του Νταμίρ Κάναντι να πήρε ένα σχετικά άνετο «διπλό» σε μια έδρα που δεν μπόρεσε να περάσει η ΑΕΚ παίζοντας με δύο παίκτες περισσότερους για παραπάνω από 20 λεπτά ή ο Ολυμπιακός πραγματοποιώντας μία από τις καλύτερες εμφανίσεις του στη σεζόν, αλλά και πάλι δεν αποτελεί μία εκτός έδρας νίκη πειστήριο διεκδίκησης πρωταθλήματος στην Ελλάδα.
Ούτε φυσικά αποτελεί πειστήριο διεκδίκησης πρωταθλήματος, όταν λέγεσαι Ατρόμητος το να είσαι η μοναδική αήττητη ομάδα στη Super League, έπειτα από 9 αγωνιστικές. Ίσως το περιεχόμενο αυτών των γραμμών να ήταν διαφορετικό, αν αυτός ο απίθανος Ελ Μπαζ του Απόλλωνα δεν έβαζε φάουλ στο 80φεύγα στην πρεμιέρα (ανάθεμα κι αν έχει ξαναπαίξει από τότε) ή αν ο Σταύρος Μάνταλος έβλεπε ότι η μπάλα από την κεφαλιά του Ρισβάνη είχε περάσει όλη τη γραμμή της εστίας της ΑΕΛ. Με τα «αν» όμως δεν γίνεται δουλειά, παρά μόνο με αυτό που έχεις να αντιμετωπίσεις κάθε εβδομάδα εντός αγωνιστικού χώρου.
Σε αυτή τη λογική, το θετικό της υπόθεσης είναι ότι τις απαιτήσεις που φέρει πλέον η κάθε αγωνιστική τις γνωρίζουν οι ίδιοι οι παίκτες, αλλά και ο προπονητής της ομάδας καλύτερα από τον καθένα. Η φουρνιά ποδοσφαιριστών που διαθέτουν οι Περιστεριώτες τη φετινή σεζόν, εκτός από τρομερή ποιότητα, χαρακτηρίζεται από κίνητρα και από εικόνες που για αυτούς ακόμα και το απίθανο, φαντάζει πιθανό. Αν προσέξει κάποιος τις δηλώσεις τους, όλοι λένε για πεντάδα, αλλά κανείς δεν γέλασε στο άκουσμα «πρωτάθλημα». Στην αναμέτρηση με την Ξάνθη και παρά τον ντόρο που προκάλεσε η νίκη επί της ΑΕΚ, κανείς δεν είχε άγχος. Αντιθέτως, όλοι έπαιζαν την μπάλα τους και ευχαριστιόντουσαν αυτό που ζούσαν. Ε, λοιπόν, αυτή η τρέλα είναι «επικίνδυνη» για τα τελικά αποτελέσματα που μπορεί να φέρει. Προς το παρόν και μπαίνοντας στην τελική ευθεία για την ολοκλήρωση του 1/3 της σεζόν, προκαλεί κινδύνους μόνο για τους μεγάλους κι όχι για τον ίδιο τον οργανισμό του Ατρόμητου, που πέραν των αγωνιστικών κατορθωμάτων, έχει καταφέρει να ξεσηκώσει μια ολόκληρη πόλη.
Κι εδώ είναι η ουσία του πρωταθλήματος για όλο το Περιστέρι. Έχοντας απόλυτη συναίσθηση των γραπτών, ελάχιστους ενδιαφέρει στον Ατρόμητο η κατάκτηση του τίτλου, μια συζήτηση που κυρίως έχει πέσει στο τραπέζι από τα ΜΜΕ, που εναγωνίως ψάχνουν μία… Λέστερ για να νιώσουν μια ψευτομαγεία, που θα μας φέρει –δήθεν- πιο κοντά στην Premier League. Αυτό που ενδιαφέρει άπαντες στην ομάδα είναι το Σάββατο. Αυτό το Σάββατο ενδιαφέρει από το σφύριγμα της λήξης του παιχνιδιού με την ΑΕΚ. Όσοι βρέθηκαν στην υποδοχή της ομάδας την περασμένη Δευτέρα, συζητούσαν για το ματς τους προσεχούς Σαββάτου κόντρα στον Πανιώνιο.
Δεν χρειάζεται να απαντηθούν τα «γιατί». Όσοι ζουν σε αυτή την πόλη ξέρουν, γιατί ένα ματς με τον Πανιώνιο είναι σημαντικό ή πιο σημαντικό από τα υπόλοιπα. Η περσινή εικόνα που οι Νεοσμυρνιώτες ήταν καλύτεροι σε κάθε γραμμή του γηπέδου και πέρασε με ένα δίκαιο «διπλό» από το Περιστέρι πόνεσε αρκετό κόσμο. Φέτος, ο Ατρόμητος δείχνει να έχει καλύψει το χάντικαπ και ειδικά τη δεδομένη χρονική συγκυρία δείχνει να είναι σε πολύ καλύτερο… φεγγάρι από τον αντίπαλό του.
Όλα είναι ιδανικά για να κατακτήσει ο Ατρόμητος το προσεχές Σάββατο το δικό του… πρωτάθλημα, αυτό που κυνηγάει τόσα χρόνια και «κατηγορείται», χωρίς τις περισσότερες φορές να του αναγνωρίζονται και ελαφρυντικά. Αυτό του γεμάτου γηπέδου. Τι άλλο πρέπει να γίνει;
– Ο Ατρόμητος μεταξύ σοβαρού κι αστείου μπαίνει σε συζητήσεις για διεκδίκηση πρωταθλήματος.
– Παραμένει η μοναδική αήττητη ομάδα στη Super League σε 9 αγωνιστικές.
– Έχει επικρατήσει εκτός έδρας του Ολυμπιακού και της ΑΕΚ.
– Διαθέτει την καλύτερη άμυνα του πρωταθλήματος.
– Έχει αναγκάσει να βρίσκεται στις υψηλές θέσεις της επικαιρότητας.
– Είναι στην 1η θέση και ενώ ολοκληρώνεται το 1/3 του πρωταθλήματος.
Το Σάββατο όποια δικαιολογία και να ειπωθεί για τη μη μαζική προσέλευση, πολύ απλά δεν θα είναι επαρκής. Το Σάββατο δεν παίζονται οι κόποι ενός καλοκαιριού (ακόμα και με αρνητικό αποτέλεσμα δεν υπάρχει αγωνιστικό ζήτημα), αλλά οι θυσίες διοίκησης και οπαδών για να αφυπνιστεί ο φίλαθλος κόσμος του Περιστερίου.
Αν όχι το Σάββατο, τότε… πότε;
