Το 1857 οι εργάτριες στα υφαντουργεία και τα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης με αιτήματα για δεκάωρη εργασία, διασφάλιση συνθηκών υγιεινής σε φωτεινούς χώρους, μεροκάματα ίσα με εκείνα των ανδρών συναδέλφων τους απέδειξαν ότι μόνο με σκληρή πάλη και αυτοοργάνωση μπορούν να διεκδικήσουν την ισοτιμία και την χειραφέτηση τους, η οποία είναι πολιτικά και πολιτισμικά αναγκαία. Αυτή ήταν η πρώτη καταγεγραμμένη στην ιστορία απεργία εργαζομένων γυναικών.
Η διαδήλωση που συνόδευσε την απεργία γνώρισε την άγρια καταστολή μέσα σε λουτρό αίματος. Δύο χρόνια αργότερα οργανώνουν την πρώτη γυναικεία εργατική Ένωση με στόχο την προώθηση των αιτημάτων τους και την καλύτερη προστασία τους. Νέα μεγάλη απεργία το 1909 κλιμακώνεται σε απεργία διαρκείας αγκαλιάζοντας όλο τον κλάδο της υφαντουργίας. Η Γερμανίδα σοσιαλίστρια Κλάρα Τσέτκιν στη 2η Διεθνή Διάσκεψη Σοσιαλιστριών στη Κοπεγχάγη προτείνει και γίνεται αποδεκτή η 8η Μαρτίου ως Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας με στόχο, από τη μια να τιμηθούν οι μεγαλειώδεις εργατικές κινητοποιήσεις και από την άλλη να αναδειχθούν και προωθηθούν περισσότερο οι γυναικείες διεκδικήσεις και δικαιώματα.
Παρά τις προόδους που συντελέστηκαν στο θεσμικό επίπεδο, η ισότητα στην πράξη παραμένει στόχος προς κατάκτηση, καθώς οι ανισότητες λόγω φύλου σε όλους τους τομείς της κοινωνικής οργάνωσης είναι εμφανείς.
Σε συνθήκες κρίσης αναπαράγονται παλιές και νέες αντιδραστικές και αναχρονιστικές αντιλήψεις, προλήψεις και διακρίσεις με βάση το φύλο, την καταγωγή και τις θρησκευτικές πεποιθήσεις.
Μαζί με τις Ελληνίδες σε δραματικές συνθήκες ζουν οι γυναίκες πρόσφυγες που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις χώρες τους, λόγω των ιμπεριαλιστικών πολέμων που έπληξαν τις πατρίδες τους.
Οι τρομακτικές αλλαγές στην καθημερινότητα από τις υφεσιακές πολιτικές και από τα μνημόνια έχουν εκθεμελιώσει πολλά από τα δικαιώματα των γυναικών και βρίσκονται σε δυσμενή οικονομικά και κοινωνικά θέση.
Η υπαγωγή της χώρας στη μνημονιακή μέγγενη έχει δώσει τη δυνατότητα στο κεφάλαιο να εξαπολύσει μια ανηλεή επίθεση που σφαγιάζει τα δικαιώματα των εργαζομένων έχοντας στο στόχαστρο τους νέους και ιδιαίτερα τις γυναίκες καθώς αποτελούν το 28% των ανέργων, ενώ οι άντρες σε ποσοστό 19% είναι άνεργοι και ταυτόχρονα στον ιδιωτικό τομέα η αμοιβή τους είναι 15% μικρότερη των ανδρών. Σε μια χώρα που «γερνάει» και η υπογεννητικότητα αυξάνεται διαρκώς δεν υπάρχει σχεδόν καμία πρόνοια για τις εγκύους και η απόλυσής τους είναι πλέον οδυνηρός κανόνας. Είναι φανερό ότι η «αξιολόγηση», θα επιφέρει μεγαλύτερη αναδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων καθώς οι δανειστές απαιτούν νέες θυσίες, νέες απολύσεις, περαιτέρω μείωση μισθών και συντάξεων, εφιαλτικά ωράρια εργασίας. Τεράστια προβλήματα προστίθενται που πλήττουν τη χώρα και τον κοινωνικό ιστό.
Στη βάρβαρη επίθεση του κεφαλαίου, της ΕΕ και του ΔΝΤ, στην αμηχανία και την υποχωρητικότητα της ελληνικής κυβέρνησης που καλείται να εφαρμόσειεξοντωτικά μέτρα πρέπει να υπάρξει ένα σημαντικό ανάχωμα, μια γραμμή μετώπου στο οποίο πρωταγωνίστριες θα είναι οι γυναίκες, που δεν μπορούν να ανεχθούν άλλο την υποβάθμιση της κανονικότητας στο σπίτι τους(την έλλειψη θέρμανσης, την υποβάθμιση της διατροφής, την αδυναμία εκπλήρωσης δυσβάστακτων υποχρεώσεων απέναντι στις κρατικές υπηρεσίες…».
Που διεκδικούν: τα αυτονόητα ίσα δικαιώματα στην αγορά εργασίας, την ισχυρή παρουσία του κράτους Πρόνοιας(σύμφωνα και με τις επιταγές του Συντάγματος).
Που καταφεύγουν: στην ιστορική μνήμη και την εμπειρία για να τονώσουν το ηθικό ,τη δύναμη και την αυτοπεποίθηση τους προκειμένου να σταματήσει ο σφαγιασμός του ελληνικό λαού από τα μνημόνια και τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές.
Πού διεκδικούν: για τις ίδιες και τις οικογένειές τους ισότητα και κοινωνική Δικαιοσύνη. Μπορούν να δείξουν ΞΑΝΑ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΗ ΝΙΚΗ και να εμπνεύσουν την κοινωνία για αξιοπρέπεια, αλληλεγγύη και ανθρώπινα δικαιώματα.
Ο αγώνας ανδρών και γυναικών είναι επίκαιρος και η πάλη για την ισοτιμία και τη χειραφέτηση των γυναικών σκληρή.
Υ.Γ. Η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας πρέπει να έχει και πολιτικό υπόβαθρο και να μη γιορτάζεται ως έκφραση συμπάθειας των ανδρών προς τις γυναίκες με προσφορά λουλουδιών και δώρων και «επιδρομή» στα κέντρα διασκέδασης.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ
ΝΙΚΟΣ ΖΟΥΤΣΟΣ
ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ
ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ
