Οι περισσότεροι νέοι αντιμετωπίζουν άμεσα και έμμεσα τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης που διανύει τα τελευταία χρόνια η χώρα μας. Στο ίδιο μήκος κύματος βρίσκονται και εκατοντάδες νέοι που ζουν στην πόλη μας, το Περιστέρι.
Η δύσκολη καθημερινότητα και η στυγνή πραγματικότητα της Ελλάδας έχει οδηγήσει πολλούς νέους στο δρόμο της ξενιτιάς. Άλλωστε οι περισσότεροι Έλληνες είναι κάτοχοι πτυχίων και γνώστες ξένων γλωσσών, κάτι που τους ενισχύει τις πιθανότητες εύρεσης εργασίας σε χώρες του εξωτερικού. Μάλιστα από έρευνες έχει φανεί ότι επιχειρήσεις και οργανισμοί του εξωτερικού επιλέγουν Έλληνες λόγω της εργατικότητας και της εφευρετικότητας που εμφανίζουν μέσα από τη δουλειά τους.
Τα παραπάνω λίγο έως πολύ ισχύουν και στο Περιστέρι. Εκατοντάδες νέοι βρίσκονται σε μια μονότονη καθημερινότητα, η οποία διαδραματίζεται με ανεργία, ένα φλυτζάνι καφέ στην Αιμιλίου Βεάκη και βέβαια κανένα όραμα, ελπίδα και προοπτική για το μέλλον τους.
Στην πληθώρα των νέων ανθρώπων υπάρχουν και εκείνοι που παλεύουν διαρκώς να καταφέρουν κάτι, δουλεύοντας σε δουλειές κατώτερες σχετικά με τη μόρφωσή τους. Ακόμα και αυτοί οι νέοι που κάθε μήνα έχουν ένα σχετικό οικονομικό έσοδο, πέφτουν συνεχώς σε αδιέξοδο αφού οι μισθοί που κερδίζουν δεν φτάνουν ούτε για τα βασικά.
Ανάμεσα σε όλους αυτούς τους νέους που έχουν γεννηθεί και έχουν μεγαλώσει στο Περιστέρι η απογοήτευση είναι εμφανής και αρκεί απλά να ακούσεις μια σοβαρή συζήτησή τους σε ένα από τα τραπέζια των καφετεριών. Μπορεί πολλοί να πιστεύουν ότι οι νέοι δεν αντιμετωπίζουν με σοβαρότητα τα προβλήματα αλλά σίγουρα αν ακούσει μια συζήτησή τους θα αλλάξει εντύπωση.
Συνομιλώντας με νέους στις καφετέριες της Αιμιλίου Βεάκη, εργαζόμενους και ανέργους, παρατηρήσαμε ότι οι απόψεις τους κινούνται σε μια βασική γραμμή. Η αβεβαιότητα και η απογοήτευση, για την κατάσταση στην Ελλάδα, τους πολιτικούς που μας κυβερνούν και την ανυπαρξία θέσεων εργασίας ήταν τα τρία βασικά ζητήματα που ακούστηκαν λίγο πολύ από τα στόματα των περισσότερων.
Μεταξύ ορισμένων που συνομιλήσαμε, ο Στέλιος Γ., ένας νέος Περιστεριώτης 32 χρονών μας εκμυστηρεύτηκε ότι στις αρχές Ιανουαρίου φεύγει για τη Γερμανία. Εκεί θα συναντήσει ακόμα δύο φίλους του από το Πανεπιστήμιο και συγκεκριμένα το Πολυτεχνείο, οι οποίοι βρίσκονται εκεί τα τελευταία δύο χρόνια και δουλεύουν πάνω στο επάγγελμα που σπούδασαν και επιθυμούσαν. Ο 32χρονος φεύγει με την προοπτική να ζήσει όπως επιθυμεί σε μια χώρα με αξίες και πειθαρχία όπως μας αναφέρει. Εκεί που όπου το Κράτος σέβεται τους νέους ανθρώπους, δίνοντάς τους ευκαιρία να ζήσουν όπως τους αρμόζει.
Στο διπλανό τραπέζι η Ρούλα Τ., 25χρονη φιλόλογος είχε διαφορετική άποψη. Η Ρούλα προσπαθεί να βγάζει τα καθημερινά της έξοδα κάνοντας ιδιαίτερα μαθήματα σε παιδιά του δημοτικού. Δεν έχει δώσει εξετάσεις ΑΣΕΠ αφού η αναμονή στους επιτυχόντες είναι τεράστια. Παρά το αρνητικό κλίμα που κυριαρχεί στον τομέα της μας λέει με περίσσιο πάθος, «θα μείνουμε εδώ να προσπαθήσουμε». Κουβέντες που φανερώνουν την αγάπη της για την Ελλάδα αλλά και φόβο για τις εμπειρίες που της επιφυλάσσει μια ενδεχόμενη φυγή για το εξωτερικό.
Η αλήθεια είναι ότι οι απόψεις κινήθηκαν πάνω κάτω στα λεγόμενα του Στέλιου και της Ρούλας με την πλειοψηφία των νέων να επιλέγουν το εξωτερικό, αφού πρώτα βρουν κάποια μόνιμη δουλειά.
Όντως δεν είναι εύκολο να κάνεις το μεγάλο βήμα της φυγής αφού οι περισσότεροι για να το κάνουν αυτό θα πρέπει να αφήσουν πίσω το σπίτι τους, την οικογένεια και τους φίλους τους. Δεν παύει όμως να αποτελεί μια ενδεχομένως σημαντική ευκαιρία για καλύτερη ζωή στο μέλλον. Άλλωστε αυτό που αναζητούν όλοι οι άνθρωποι είναι το όραμα και οι προοπτικές. Και δυστυχώς καθώς φαίνεται η Ελλάδα δεν μπορεί να παρέχει ούτε στο ελάχιστο τις προοπτικές που προσφέρουν οι αναπτυγμένες χώρες της Ευρώπης.
