Στο τελευταίο συνέδριο του Αμερικανικού Κολεγίου Καρδιολογίας τα φώτα του ενδιαφέροντος έπεσαν και πάλι πάνω στην υπέρταση, όπως συνήθως συμβαίνει σε όλα σχεδόν τα μεγάλα συνέδρια.
Για την υπόταση, ελάχιστο το ενδιαφέρον. Και τούτο κυρίως γιατί δεν υπάρχει ουσιαστικό φάρμακο για την αντιμετώπισή της, οπότε δεν δημιουργείται επακόλουθα εμπορικό ενδιαφέρον από πλευράς φαρμακευτικών εταιρειών, οι οποίες υποστηρίζουν οικονομικά κάθε ερευνητική προσπάθεια.
Όμως, οι επιπτώσεις της υπότασης πολλές φορές είναι ολέθριες.
Σε αντίθεση με την υπέρταση, δεν υπάρχει σαφής ορισμός για την υπόταση. Τα συμπτώματα της υπότασης εμφανίζονται όταν η αρτηριακή πίεση είναι κάτω των 90 mmHg.
Εντούτοις, υπάρχουν άτομα με αρτηριακή πίεση περί τα 90 mmHg που είναι τελείως ασυμπτωματικά. Τα συμπτώματα της υπότασης εκδηλώνονται με αιφνίδια ζάλη που μπορεί να φτάσει μέχρι τη λιποθυμία, με δέρμα υγρό και ψυχρό, με αίσθημα κόπωσης ή σκοτοδίνης, τάση προς έμετο και ταχυκαρδία με αδύναμο σφυγμό.
Η πτώση της πίεσης που εκδηλώνεται με λιποθυμία μπορεί να οδηγήσει σε πτώση επί του εδάφους με σοβαρό τραυματισμό στο κεφάλι ή κατάγματα των οστών ιδίως σε άτομα προχωρημένης ηλικίας. Άλλοτε πάλι η υπόταση, εάν συμβεί κατά την κολύμβηση, μπορεί να προκαλέσει πνιγμό και αυτό παρατηρείται συνήθως σε ασθενείς που παίρνουν αντιυπερτασικά φάρμακα ή αγγειοδιασταλτικά.
Ειδική μορφή υπότασης αποτελεί η ορθοστατική υπόταση, η οποία εμφανίζεται συνήθως κατά την απότομη προσπάθεια του ατόμου να σηκωθεί από το κρεβάτι ή την καρέκλα. Εμφανίζεται επίσης σε παρατεταμένη ορθοστασία, ιδίως σε ημέρες με υψηλή θερμοκρασία και υψηλή ατμοσφαιρική υγρασία. Επίσης και η εγκυμοσύνη κατά τους πρώτους μήνες μπορεί να προκαλέσει φαινόμενα υπότασης.
Όμως, σε κάθε περίπτωση εμφάνισης συμπτωμάτων με χαμηλή αρτηριακή πίεση θα πρέπει να διερευνάται η ύπαρξη κάποιας νόσου, γι’ αυτό και πρέπει να αναζητάτε η ιατρική συμβουλή.
Οι κυριότερες παθολογικές καταστάσεις που εκδηλώνονται με συμπτωματολογία υπότασης είναι οι σοβαρές μορφές αναιμίας, οι σοβαρές παθήσεις της καρδιάς, του νευρικού συστήματος, των ενδοκρινών αδένων καθώς και η θερμοπληξία με αφυδάτωση που παρατηρείται κυρίως τους θερινούς μήνες.
Το πώς αντιμετωπίζεται η υπόταση είναι και αυτό ένα θέμα σοβαρό. Τα χορηγούμενα φάρμακα για την αντιμετώπιση της υπότασης δεν είναι ιδιαιτέρως αποτελεσματικά, γι’ αυτό συνήθως συνιστάται η χορήγηση διαφόρων υγρών υπό μορφή χυμών ή αλατούχων προϊόντων, όπως π.χ. ξηροί καρποί, αλατισμένες σαρδέλες κ.λπ. Τα μέτρα αυτά βοηθούν ουσιαστικά να ξεπεραστεί το πρόβλημα.
