Τον κίνδυνο να «τιναχτεί στον αέρα» η ρύθμιση των 100 δόσεων με το πολυνομοσχέδιο για τα προαπαιτούμενα επισημαίνει σε δήλωσή της η πρ. αναπληρώτρια υπουργός Οικονομικών Νάντια Βαλαβάνη και αποκαλεί τους δανειστές «ορκισμένους εξολοθρευτές της ρύθμισης».
Όπως αναφέρει με την ψήφιση «ενός ακόμα πολυνομοσχεδίου με προαπαιτούμενα για υποδόση της δόσης, τινάζεται στον αέρα ο νόμος Κατσέλη, ανοίγοντας το δρόμο για πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας» παράλληλα «συμπεριλαμβάνεται και η τροποποίηση του βασικού όρου, μέσω του οποίου τινάχτηκε στον αέρα η ρύθμιση έως 100 δόσεις τρεις μήνες νωρίτερα, κατά την ψήφιση του βασικού νόμου του Μνημόνιου στις 14.8.2015».
σύμφωνα με το μνημονιακό όρο που ισχύει ακόμα, η ρύθμιση χάνεται, ακόμη κι αν εξυπηρετείται κανονικά, εφόσον νέα ληξιπρόθεσμα δεν έχουν πληρωθεί – ή ρυθμιστεί με ένταξη στην πάγια ρύθμιση των 12 δόσεων – μέσα σε 30 μέρες από την ειδοποίηση ότι έχουν καταστεί ληξιπρόθεσμα.
«Με το παρόν νομοσχέδιο, ωστόσο, ακόμα κι αυτή η προθεσμία «τακτοποίησης» εντός 30 ημερών του οποιοδήποτε νέου ληξιπρόθεσμου χρέους «μεταρρυθμίζεται» προς το χειρότερο, εφόσον ο σε ισχύ όρος εξαλείφεται πλήρως από το 2018, με σταδιακή μείωση των 30 ημερών στο διάστημα από 1.6.2016 και για τον επόμενο ενάμιση χρόνο» αναφέρει.
Οξύνοντας την κριτική της σχολιάζει πως «οι μεν δανειστές επείγονται να «πνίξουν» τον κάθε πολίτη όχι μόνο με τη νέα φοροκαταιγίδα που έφερε, αλλά και με ό,τι χρωστούσε έως 1.3.2015, ενώ το είχε ρυθμίσει και πλήρωνε κανονικά. Εμφανίζονται ως τόσο ορκισμένοι «εξολοθρευτές» της ρύθμισης έως 100 δόσεις, που δεν έχουν καν την υπομονή να περιμένουν 30 μέρες μέχρι να χάσει τη ρύθμιση ο κάθε ενταγμένος πολίτης που βρέθηκε με έστω κι ένα μικροποσό νέου χρέους, αλλά απαιτούν «στιγμιαίο θάνατο».
Στρέφοντας τα βέλη της κατά της κυβέρνησης τονίζει ότι εμφανίζει ως διαπραγματευτική της επιτυχία ότι κατάφερε να διατηρήσει ακόμα για ένα 7μηνο το 30ήμερο μέχρι το «θάνατο».
«Και αντί να σκεφτεί σοβαρά πως μπορεί, έστω και τώρα, να διασωθεί η ρύθμιση, εμφανίζεται να θεσπίζει μια κάποια «ανακούφιση» των χρεοφειλετών του δημοσίου κατ’ αναλογία της μεθόδου που πρότεινε ο Νασρεντίν Χότζας στον άνθρωπο που ζούσε σε μια τόσο μικρή καλύβα, που δε χωρούσε καλά-καλά ο ίδιος: Να κλείνει μέσα κάθε μέρα κι από ένα ακόμα από τα ζώα του και να τη μοιράζεται μαζί τους έως τη στιγμή που θα τα διώξει όλα μαζί. Τότε μόνο θα εκτιμήσει πόσο ευρύχωρή ήταν η καλύβα του. Ή, στη δική μας περίπτωση, με πόσο γενναιόδωρους όρους επήλθε η απώλεια μιας ρύθμισης χρεών με συμμετοχή 1 εκατ. ανθρώπων» προσθέτει.
