Για δυο διαφορετικούς κόσμους που βρίσκονταν, βρίσκονται και θα βρίσκονται σε μόνιμη και διαρκή σύγκρουση, έκανε λόγο το Σάββατο ο γ.γ. της Κ.Ε. του Κομμουνιστικού Κόμματος Δημήτρης Κουτσούμπας, στο 41ο Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή, στο Πάρκο Τρίτση, στο Ίλιον.
Όπως εξήγησε, από τη μία βρίσκεται «ο κόσμος της δουλειάς, που με τα χέρια και το μυαλό του παράγει τα πάντα» και από την άλλη «ο κόσμος των εκμεταλλευτών, μία χούφτα παράσιτα που καρπώνονται τη δουλειά, τον ιδρώτα, τους κόπους και τα βάσανα εκατομμυρίων»
Ο κ. Κουτσούμπας επεσήμανε ότι το μοναδικά νέο και ρεαλιστικό σήμερα, είναι να πάρει ο λαός την εξουσία και τόνισε ότι η δικαιολογημένη δυσαρέσκεια και αγανάκτηση χιλιάδων νέων, μπορούν να γίνουν αγώνας εναντίον του «εκμεταλλευτικού συστήματος».
Σε ότι αφορά την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, ανέφερε ότι στέλνει στην λαϊκή οικογένεια το βαρύ και ασήκωτο λογαριασμό του τρίτου μνημονίου.
Πρόσθεσε ότι η Ελλάδα που περιέγραψε ο Πρωθυπουργός στις προγραμματικές του δηλώσεις είναι η «καπιταλιστική Ελλάδα».
Ανέφερε ότι η «νέα Ελλάδα του ΣΥΡΙΖΑ» είναι η Ελλάδα της ολιγαρχίας και εκτίμησε ότι «και το κατεστημένο είναι η εξουσία τους απ’ την οποία στηρίζεται και στηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ».
Ο γ.γ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ και από το βήμα του 41ου Φεστιβάλ απηύθυνε κάλεσμα πλατιάς λαϊκής ενότητας και συμμαχίας στους εργαζόμενους, υπογραμμίζοντας ότι «στο δρόμο της ανατροπής ο λαός μπορεί σήμερα, ανεξάρτητα με το τι ψήφισε στις εκλογές, να αντιδράσει για να αποτρέψει τα χειρότερα, να διεκδικήσει ανάσες ανακούφισης, βελτίωση της ζωής του».
Απαντώντας στην ερώτηση «πού εφαρμόζεται η εναλλακτική πρόταση του ΚΚΕ», υπερασπίστηκε την σοσιαλιστική οικοδόμηση κατά τον 20ο αιώνα, υπογραμμίζοντας ότι έλυσε βασικά προβλήματα για την εργατική τάξη και τον λαό, τα οποία ο καπιταλισμός «αδυνατεί να επιλύσει στην διάρκεια άνω των τεσσάρων αιώνων κυριαρχίας του».
Ο κ. Κουτσούμπας επέκρινε την ελληνική κυβέρνηση για τις προτάσεις της προς τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ και για «την ετοιμότητα της να αποδεχθεί το αίτημα των ΗΠΑ για στάθμευση με επανδρωμένων αεροσκαφών στην Κρήτη» και πρόσθεσε ότι «η συμμετοχή των ελληνικών κυβερνήσεων σε αυτούς τους σχεδιασμούς υπηρετεί τα συμφέροντα του ελληνικού κεφαλαίου να αποκτήσει μερίδιο από το μοίρασμα των αγορών, από τη ληστεία δηλαδή που γίνεται σε βάρος των λαών».
Το «παρών» στη συγκέντρωση έδωσαν ο αντιπεριφεριάρχης Δυτικής Αθήνας, Σπύρος Τζόκας, οι δήμαρχοι Ιλίου, Νίκος Ζενέτος, Χαϊδαρίου, Μιχάλης Σελέκος, Πετρούπολης, Βαγγέλης Σίμος και Καισαριανής, Ηλίας Σταμέλος.
Παρευρέθηκαν αγωνιστές της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης, μαχητές του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ. Επίσης, άνθρωποι από το χώρο της Τέχνης και του Πολιτισμού. Τέλος, οι πρέσβεις της Παλαιστίνης, Μαρουάν Τουμπασί και της Κούβας, Οσβάλντο Κομπάτσο Μαρτίνεζ και βέβαια οι αντιπροσωπείες των Κομμουνιστικών Νεολαιών και Αντιιμπεριαλιστικών Οργανώσεων που πήραν μέρος στο τριήμερο του Φεστιβάλ.
Παρατίθεται η ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα:
«Το 41ο Φεστιβάλ ΚΝΕ – Οδηγητή ταξίδεψε σε όλη την Ελλάδα και οι εκδηλώσεις του κορυφώνονται σήμερα εδώ, στο Πάρκο Τρίτση, με τη μεγάλη συγκέντρωσή μας.
Χαιρετίζουμε τις δεκάδες κομμουνιστικές αντιιμπεριαλιστικές νεολαίες από όλο τον κόσμο που βρίσκονται απόψε μαζί μας και από αυτό το βήμα του Φεστιβάλ θέλουμε να καταδικάσουμε την αποτρόπαια εγκληματική βομβιστική επίθεση που εκδηλώθηκε σήμερα στην Άγκυρα και οδήγησε στο θάνατο 100 περίπου διαδηλωτών και στον τραυματισμό εκατοντάδων άλλων. Το ΚΚΕ εκφράζει την αλληλεγγύη του στην εργατική τάξη, στο λαό της Τουρκίας, στις οικογένειες των θυμάτων.
Οι εξελίξεις επιβάλλουν να δυναμώσει η ετοιμότητα, η κοινή δράση όλων των λαών της περιοχής, κόντρα στα αντιλαϊκά σχέδια των αστικών τάξεων και των ιμπεριαλιστών.
Μέσα από τις φετινές εκδηλώσεις του Φεστιβάλ, η Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας αναδεικνύει ότι “δύο διαφορετικοί κόσμοι” βρίσκονταν, βρίσκονται και θα βρίσκονται σε μόνιμη και διαρκή σύγκρουση.
Από τη μία ο κόσμος της δουλειάς, που με τα χέρια και το μυαλό του παράγει τα πάντα και από την άλλη ο κόσμος των εκμεταλλευτών, μία χούφτα παράσιτα που καρπώνονται τη δουλειά, τον ιδρώτα, τους κόπους και τα βάσανα εκατομμυρίων.
Αυτή η αντίθεση εκδηλώνεται και σήμερα και διατρέχει την Ιστορία.
Οι εκδηλώσεις του φετινού Φεστιβάλ είναι αφιερωμένες στους αλύγιστους της ταξικής πάλης, στις θυσίες, στην αντοχή του ΚΚΕ, για το δίκιο, για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης.
Πιάνοντας το νήμα από το χτες φτάνουμε στο σήμερα.
Μαθαίνουμε, διδασκόμαστε, εμπνεόμαστε για να φτάσουμε τον όμορφο αγώνα μας μέχρι το τέρμα, την τελική νίκη του λαού…
Το Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του “Οδηγητή” έχει γίνει πραγματικός θεσμός, γιατί καταφέρνει κάθε χρόνο να συνδυάζει και να αναδεικνύει με πάρα πολλές μορφές ότι μπορεί σήμερα ο λαός μας και η νεολαία να ζήσουν καλύτερα.
Αυτό το μήνυμα αναδεικνύεται μέσα από την ίδια την Ιστορία του ΚΚΕ, του λαού μας και των αγώνων του, μέσα από την καλλιτεχνική δημιουργία και ασφαλώς με την ίδια τη δραστηριότητα που φιλοξενείται σε κάθε Στέκι του Φεστιβάλ.
Το Φεστιβάλ καθιερώθηκε σαν θεσμός γιατί κάθε χρόνο η θεματολογία του αγκαλιάζει κάθε πλευρά της ζωής της νέας γενιάς και γιατί κάθε χρόνο στο Φεστιβάλ συμμετέχουν χιλιάδες λαού και νεολαίας.
Ο τρόπος που στήνεται το Φεστιβάλ, η καλή οργάνωση, το μεράκι και η ευρηματικότητα των μελών της ΚΝΕ συναντιούνται με τη σημαντική συμβολή σπουδαίων, μεγάλων καλλιτεχνών.
Όλες οι δραστηριότητες του Φεστιβάλ, μέσα από την πολυμορφία του, σμίγουν σε ένα στόχο.
Ανοίγουν το δρόμο για το μοναδικά νέο. Για “να έχει το παιδί το ψωμί του και το βιβλίο του, να μάθει να γράφει σ’ αγαπώ, να κρατάει μπράτσο τον ήλιο σ’ ένα ανθισμένο περιβόλι”, όπως έγραψε και ο ποιητής μας Γιάννης Ρίτσος.
Για το μόνο ρεαλιστικό σήμερα. Που είναι να πάρει ο λαός την εξουσία.
Αυτή η “κόκκινη πολιτεία” είναι μία εικόνα από το μέλλον που θέλουμε και παλεύουμε.
Γιατί προοδευτικό και σύγχρονο σήμερα δεν μπορεί να θεωρείται το σχολείο χωρίς δασκάλους, ένα σχολείο-πανάκριβο εξεταστικό κέντρο παπαγαλίας, μακριά από τις ανάγκες γονιών, μαθητών και εκπαιδευτικών.
Προοδευτικό και σύγχρονο δεν είναι οι λαϊκές οικογένειες να πληρώνουν τεράστια ποσά για τη μόρφωση των παιδιών τους, για τις σπουδές τους, για να τα τρώει μετά η ξενιτιά.
Δεν είναι η ανασφάλεια και η αβεβαιότητα που κατακλύζει τις νέες γενιές εργαζομένων, η ανακύκλωση της ανεργίας, η δουλειά κυριολεκτικά μέχρι τα βαθιά γεράματα για ένα κομμάτι ψωμί και αυτό αν το σηκώνει η κερδοφορία των επιχειρηματιών.
Δεν είναι η σαβούρα που προτείνει το σύστημα για Πολιτισμό και ψυχαγωγία.
Το “νέο” για τους λαούς, για τα παιδιά τους, δεν είναι ο ξεριζωμός, η προσφυγιά, ο πόλεμος. Σήμερα η νεολαία μπορεί να ζήσει με σύγχρονα δικαιώματα.
Το σύγχρονο είναι η μόρφωση να είναι ουσιαστική, για όλα τα παιδιά, χωρίς ταξικούς αποκλεισμούς. Να μπορεί το σχολείο να διαμορφώσει παιδιά με κριτική σκέψη, με πραγματικές πολύπλευρες γνώσεις.
Το σύγχρονο είναι οι σπουδές στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση να είναι δωρεάν και υψηλού επιπέδου. Να υπάρχει ενιαίο σύστημα, χωρίς αντιεπιστημονικούς διαχωρισμούς που διασπούν την επιστημονική θεωρία από την πράξη, με ουσιαστική επιστημονική ειδίκευση πάνω στο αντικείμενο και στον κλάδο που έχει επιλέξει ο καθένας.
Το προοδευτικό σήμερα είναι οι επαγγελματικές σχολές να μην ξεφυτρώνουν και ξεριζώνονται σαν τα μανιτάρια όπως σήμερα. Αλλά να μπορούν σε αυτές οι νέοι που τις έχουν επιλέξει να μάθουν την τέχνη και το επάγγελμα που επιθυμούν. Να συμβαδίζει η μόρφωση και η εκμάθηση του επαγγέλματος με τις σύγχρονες εξελίξεις στην παραγωγή.
Για να μπορεί να είναι η δημιουργία νέας οικογένειας δικαίωμα του καθένα και της καθεμιάς και να μην εξαρτάται από οικονομικές και άλλες παραμέτρους όπως σήμερα.
Για το δικαίωμα στον Πολιτισμό, όχι μόνο σαν θεατής σε ένα πανάκριβο σόου, αλλά και σαν δημιουργός και πρωταγωνιστής.
Για το δικαίωμα στην άσκηση και τον Αθλητισμό σε υποδομές σύγχρονες, ασφαλείς, για μαζικό αθλητισμό που θα αγκαλιάζει όλες τις βαθμίδες της Εκπαίδευσης, αλλά και τους εργασιακούς χώρους και τις λαϊκές γειτονιές.
Όλα αυτά δεν μπορεί να είναι “όνειρα θερινής νυκτός”.
Γι’ αυτά παλεύουν καθημερινά τα μέλη και οι φίλοι της ΚΝΕ στα σχολεία, στα Πανεπιστήμια, στα ΤΕΙ, στους χώρους δουλειάς και κατάρτισης.
Με ενθουσιασμό, μεράκι, φαντασία και σχέδιο, μαζί με χιλιάδες νέους.
Απέναντι στο σύστημα που γεννά τα προβλήματα της νεολαίας σήμερα ορθώνεται μόνο η πρόταση του ΚΚΕ.
Πρόταση πραγματικής ανατροπής, που θα είναι έργο του ίδιου του εργαζόμενου λαού και των παιδιών του και δεν ανατίθεται σε “εργολάβους λύσεων” και δήθεν “σωτήρες”.
Πρόταση που κοιτάει μπροστά και συμφέρει αντικειμενικά τη νεανική και λαϊκή πλειοψηφία.
Γιατί σήμερα μπορούμε να ξεμπερδέψουμε με το βραχνά της ανεργίας, με τις κρίσεις που τα σπασμένα τους τα πληρώνουν οι λαοί.
Μπορεί να μπει τέλος στη σαπίλα που γεννιέται από το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα. Και αν δε χτυπήσεις τη ρίζα, το δέντρο της διαφθοράς θα βγάζει συνεχώς κλαδιά…
Η σαπίλα που δημιουργεί δικαιολογημένα και αποστροφή σε χιλιάδες νέους έχει αιτία.
Ο καπιταλισμός έχει σαπίσει μέχρι το μεδούλι.
Γι’ αυτό και το αστικό πολιτικό σύστημα, τα κόμματα που το υπερασπίζονται, είναι ο καθρέφτης αυτής της κατάστασης.
Η θολή δυσαρέσκεια απέναντι στις διαδικασίες και τις λειτουργίες του αστικού πολιτικού συστήματος εκφράστηκε και με την αποχή στις πρόσφατες εκλογές.
Η δυσαρέσκεια μπορεί όμως να ξεθολώσει.
Η αγανάκτηση μπορεί να σταθεί στα πόδια της.
Μπορεί να γίνει αγώνας ενάντια στις αιτίες που δημιουργούν τα προβλήματα που ζούμε, ενάντια στο εκμεταλλευτικό σύστημα.
Μπορεί να αποκτήσει υπόβαθρο, να γίνει με κριτήρια που αμφισβητούν το ίδιο το σύστημα και όχι να χωνεύονται από το καπιταλιστικό σύστημα όπως γίνεται μέχρι τώρα, που όλα αυτά αξιοποιούνται για να δυναμώνει η απογοήτευση, η μοιρολατρία, το “τίποτα δε γίνεται”.
Η δυσαρέσκεια και η αγανάκτηση μπορούν να αποκτήσουν δυναμική αν συναντηθούν με το ΚΚΕ, αν γίνουν συμμετοχή στο κίνημα, στην ταξική πάλη, στις συλλογικές διαδικασίες, μέσα στα Σωματεία, στις Επιτροπές Αγώνα, στους Συλλόγους.
Η πρόταση του ΚΚΕ για την εργατική – λαϊκή εξουσία είναι πρόταση που ενώνει τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού και της νεολαίας.
Εδώ μπορούν τα όνειρα των νέων ανθρώπων να πάρουν εκδίκηση.
Να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες κοινωνικές και λαϊκές ανάγκες.
Αυτή η πρόταση ταράζει τα θεμέλια του σημερινού συστήματος.
Γι’ αυτό τα άλλα κόμματα και οι μηχανισμοί του συστήματος είτε την πολεμούν, τη λοιδορούν, είτε τη διαστρεβλώνουν.
Γιατί και οι ίδιοι ξέρουν πολύ καλά ότι σήμερα αυτή η πρόταση του ΚΚΕ είναι η μόνη ρεαλιστική και η μόνη φιλολαϊκή.
Ότι είναι η σπίθα που μπορεί να ανάψει τη φλόγα της γνήσιας εργατικής – λαϊκής, νεανικής επανάστασης παντού.
Η πρόταση του ΚΚΕ παίρνει υπόψη της την τεράστια ανάπτυξη της επιστήμης, της ανθρώπινης εργασίας, της τεχνολογίας και της παραγωγής και το πώς αυτά μπορούν να λειτουργήσουν για να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες κοινωνικές και λαϊκές ανάγκες και όχι η κερδοφορία του ενός ή του άλλου καπιταλιστή.
Είναι το νέο, γιατί στη θέση της γνωστής από παλιά, αλλά και σημερινής άναρχης καπιταλιστικής ανάπτυξης βάζει τη σχεδιασμένη ανάπτυξη με κύριο κριτήριο τη λαϊκή ευημερία.
Στη θέση της ζούγκλας του άγριου ανταγωνισμού μεταξύ των επιχειρηματικών ομίλων που κλείνουν εργοστάσια και στέλνουν χιλιάδες εργάτες κι εργάτριες στην ανεργία, μπαίνει η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και το κεντρικό σχέδιο σε όφελος του λαού.
Με πλήρη αξιοποίηση όλου του έμπειρου εργατικού δυναμικού, με τη συμβολή των νέων επιστημόνων και τεχνικών.
Δε μιλάμε για “μια από τα ίδια”, αλλά για ένα ριζικά διαφορετικό δρόμο.
Αυτόν το δρόμο τον ανοίγουμε από σήμερα με τους αγώνες, την καθημερινή μας δράση στους χώρους μόρφωσης και δουλειάς, στις λαϊκές γειτονιές.
Και αυτή η δράση έχει αντοχή και διάρκεια, γιατί έχει για σκοπό “κάτι άλλο”, τελείως διαφορετικό, έναν ανώτερο τύπο οργάνωσης της κοινωνίας και της οικονομίας.
Φίλες και φίλοι,
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Σα να μην πέρασε μια μέρα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έπιασε το νήμα της αστικής διαχείρισης από κει ακριβώς που το άφησε πριν τις εκλογές.
Εφαρμόζει με ταχείς ρυθμούς τη συμφωνία που υπέγραψε με την ΕΕ, την ΕΚΤ, το ΔΝΤ και τον ESM και με το “καλημέρα σας” στέλνει στη λαϊκή οικογένεια το βαρύ και ασήκωτο λογαριασμό του τρίτου μνημονίου.
Βαρύς και ασήκωτος ο λογαριασμός με μέτρα βάρβαρα, που χρόνια τα απαιτούσε το κεφάλαιο και καλείται να τα υλοποιήσει η “δεύτερη φορά αριστερά”. Η προσφορά του ΣΥΡΙΖΑ στο σύστημα της εκμετάλλευσης, της βαρβαρότητας συνεχίζεται.
Η καταιγίδα των φόρων. Οι μειώσεις στις συντάξεις, η αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, που αφορά και τις νέες γενιές. Οι περικοπές σε κοινωνικές δαπάνες Παιδείας, Υγείας, Πρόνοιας, Πολιτισμού, Αθλητισμού. Οι ιδιωτικοποιήσεις, οι λεγόμενες μεταρρυθμίσεις.
Είναι μέτρα βαθιά ταξικά που ισοπεδώνουν ακόμα παραπέρα το εισόδημα και τα δικαιώματα της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων.
Απ’ αυτή τη σκοπιά, της ανάκαμψης της καπιταλιστικής κερδοφορίας, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ κοκορεύεται ότι στο τέλος της τετραετίας θα έχει -όπως λέει- ολοκληρώσει τη συμφωνία που τώρα τη θεωρεί και “αναγκαία συνθήκη”, θα έχει εφαρμόσει τα συμφωνηθέντα.
Αυτή η Ελλάδα, όπως την περιέγραψε ο πρωθυπουργός προχτές στη Βουλή, είναι η καπιταλιστική Ελλάδα.
Η οποία ή θα έχει βυθιστεί σε νέα κρίση με βάση την κατάσταση που επικρατεί στην Ευρωζώνη, αλλά και σε άλλες ισχυρές οικονομίες διεθνώς, όπως στις ΗΠΑ, στην Κίνα, στην Ιαπωνία κλπ.
Ή θα έχει περάσει στη φάση της ανάκαμψης, που πάλι θα είναι προς όφελος των μονοπωλίων, θα πατήσει πάνω στα κατεστραμμένα εργατικά δικαιώματα, ανάπτυξη που δεν πρόκειται να δώσει πίσω στις στρατιές των ανέργων τη δουλειά που είχαν, με το μισθό που είχαν.
Η ανάπτυξη με κοινωνικό πρόσημο -όπως λέει και κοροϊδεύει ο κ. Τσίπρας- είναι η καπιταλιστική ανάπτυξη που έχει ταξικό πρόσημο.
Αυτή η Ελλάδα, η οποία είναι δεμένη στο άρμα του ΝΑΤΟ και των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, δεν μπορεί να είναι πυλώνας σταθερότητας και ασφάλειας για το λαό, για κανένα λαό της περιοχής.
Η “νέα Ελλάδα” του ΣΥΡΙΖΑ είναι η Ελλάδα των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των τραπεζιτών, των μεγαλοεπιχειρηματιών -και όλοι αυτοί είναι η ολιγαρχία.
Και το κατεστημένο είναι η εξουσία τους από την οποία στηρίζεται και στηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ. Αν πότε πότε του κάνουν κριτική, αυτή είναι για να μην καθυστερεί τις καπιταλιστικές μεταρρυθμίσεις, την υλοποίηση δηλαδή των αντιλαϊκών μέτρων.
Φίλες και φίλοι,
Σύντροφοι και συντρόφισσες,
Θέλουμε και από αυτό το βήμα του 41ου Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του “Οδηγητή” να απευθυνθούμε όχι μόνο σε όσους στις τελευταίες εκλογές ψήφισαν το Κόμμα μας, κάποιοι απ’ αυτούς ίσως για πρώτη φορά, αλλά κυρίως σε όσους δεν μας ψήφισαν, προτίμησαν να απέχουν, θεωρώντας λαθεμένα κατά τη γνώμη μας ότι εκφράζουν με γνήσιο τρόπο τη δυσαρέσκειά τους, αλλά και σε όλους όσοι υπέκυψαν στους εκβιασμούς και τα ψεύτικα διλήμματα.
Απευθυνόμαστε σε όλους όσοι άκουσαν, προβληματίστηκαν, συζήτησαν μαζί μας για την εναλλακτική πρόταση εξουσίας του ΚΚΕ, τη μόνη που μπορεί να οδηγήσει στον πραγματικά διαφορετικό, όχι μόνο εναλλακτικό, αλλά ανώτερο τύπο οργάνωσης της οικονομίας και της κοινωνίας, με κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, με κεντρικό σχεδιασμό, εργατικό έλεγχο για ολοένα διευρυμένη λαϊκή ευημερία, με έξοδο από την ΕΕ, προς όφελος του λαού, για μονομερή διαγραφή του χρέους και λύτρωση από τη μέγγενη των αγορών του κεφαλαίου.
Σ’ αυτόν το δρόμο, στο δρόμο της ανατροπής, ο λαός μας μπορεί σήμερα, ανεξάρτητα με το τι ψήφισε στις εκλογές, να αντιδράσει για να αποτρέψει τα χειρότερα, να διεκδικήσει ανάσες ανακούφισης, βελτίωση της ζωής του.
Σ’ αυτόν το δρόμο της σύγκρουσης και ρήξης με το κεφάλαιο και την εξουσία του, της συμπόρευσης με το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας υπάρχει ελπίδα, υπάρχει λύση προς όφελος του λαού.
Το ΚΚΕ απευθύνει κάλεσμα πλατιάς λαϊκής ενότητας και συμμαχίας.
Η Λαϊκή Συμμαχία που προτείνει σε όλους και όλες το ΚΚΕ είναι κοινωνική συμμαχία, έχει κινηματικά χαρακτηριστικά, με γραμμή αντεπίθεσης, ρήξης, ανατροπής.
Έχει πρόταση διακυβέρνησης – εξουσίας πέρα και έξω από τα όρια της αστικής διακυβέρνησης ή της κυβέρνησης καπιταλιστικής διαχείρισης, όπως είναι όλες οι κυβερνήσεις που γνώρισε και γνωρίζει ο λαός μας.
Δηλαδή πέρα και έξω από την πολιτική εξουσία του κεφαλαίου, των μονοπωλίων, ακριβώς γιατί η δράση της κατευθύνεται στην αλλαγή τάξης στην εξουσία.
Σήμερα στην Ελλάδα διαμορφώνονται τα φύτρα αυτής της συμμαχίας, ίσως πρωτόλεια ακόμα, όμως υπάρχουν, έστω και με μικρά, λίγα προς το παρόν βήματα. Τα συναντάμε μέσα από το συντονισμό της δράσης εργατικών πρωτοβάθμιων, αλλά και δευτεροβάθμιων συνδικάτων, που συσπειρώνονται μέσα και γύρω από το ΠΑΜΕ στο εργατικό κίνημα, της ΠΑΣΕΒΕ, στους αυτοαπασχολούμενους ΕΒΕ των μεγάλων αστικών κέντρων της χώρας, της ΠΑΣΥ, στην ελληνική ύπαιθρο της αγωνιζόμενης αγροτιάς των μπλόκων, των Συλλόγων και Ομάδων Γυναικών της ΟΓΕ, του ΜΑΣ στο χώρο των Πανεπιστημίων και των ΤΕΙ, αλλά και με κινηματική οργανωμένη βάση στους χώρους δουλειάς και στις εργατικές – λαϊκές γειτονιές, μέσα από συλλογικές μορφές δράσης, αλληλεγγύης και άλλες των Λαϊκών Επιτροπών.
Βεβαίως, η μορφή που έχει πάρει αυτή η συμμαχία μέσα στο λαό μας μέχρι σήμερα, η εμβέλειά της αποτυπώνει συγκεκριμένο συσχετισμό δυνάμεων σε συγκεκριμένη στιγμή-φάση.
Εμείς όμως βλέπουμε τη δυναμική της, δεν την αντιμετωπίζουμε στατικά.
Η Λαϊκή Συμμαχία παλεύουμε να ενισχύεται καθημερινά με τη συγκεκριμένη αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων στο επίπεδο των οργανώσεων του κινήματος, των σωματείων και συλλόγων, από τα κάτω προς τα πάνω.
Η εξέλιξή της, η ενδυνάμωσή της θα της δώσει και νέες μορφές, θα επέρχονται αναδιατάξεις στο εσωτερικό της και κάτω από την επίδραση της γενικότερης αλλαγής του συσχετισμού δυνάμεων, που δεν είναι δυνατό να προκαθοριστούν.
Το ΚΚΕ συμμετέχει στη Λαϊκή Συμμαχία, που είναι κοινωνική συμμαχία με πολιτική προοπτική την εργατική – λαϊκή εξουσία, μέσω των μελών και στελεχών του που δρουν μέσα στις γραμμές και στα όργανα πάλης της στον τόπο δουλειάς και τη λαϊκή γειτονιά, με μορφές οργάνωσης το Σωματείο, τη Γενική Συνέλευση, τις Επιτροπές Αγώνα.
Η βάση της Συμμαχίας είναι μέσα στο λαό.
Απευθύνεται σε όλους και όλες ανεξάρτητα των ιδεολογικών και πολιτικών τους θέσεων, με κριτήριο σε ποια τάξη ανήκουν, σε ποιο κοινωνικό στρώμα.
Είναι αντιμονοπωλιακή – αντικαπιταλιστική συμμαχία με ταξικά κριτήρια και όχι με ιδεολογικοπολιτικά κριτήρια που χρησιμοποιούν οι άλλες πολιτικές δυνάμεις, με τη μορφή “Δεξιά – Αντιδεξιά”, “Αριστερά – Δεξιά”, “Μνημονιακό – Αντιμνημονιακό μέτωπο”, “Αριστερά έως λαϊκή Δεξιά και άκρα Δεξιά”, “μερκελικές και αντιμερκελικές” δυνάμεις και πάει “σόι το βασίλειο”, μόνο και μόνο για να διαιρούν ψεύτικα τους εργάτες, τους αγρότες, τους αυτοαπασχολούμενους, τη νεολαία.
Και από το Φεστιβάλ μας απόψε, σε αυτή τη νέα περίοδο που διανύουμε, απευθύνουμε κάλεσμα για συμπόρευση με το ΚΚΕ, για στήριξη της Λαϊκής Συμμαχίας.
Φίλες και φίλοι,
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Σε όσους καλοπροαίρετα μας ρωτούν σε ποια χώρα του κόσμου εφαρμόζεται αυτό που λέει το ΚΚΕ, η εναλλακτική πρόταση που προβάλλει, τους απαντάμε χωρίς περιστροφές:
Ο σοσιαλισμός που γνώρισε η ανθρωπότητα ένα μεγάλο μέρος του 20ού αιώνα είναι η καλύτερη απόδειξη την οποία έζησαν οι λαοί στις χώρες που οικοδομήθηκε. Ότι αυτό που υπερασπίζει και προτείνει το ΚΚΕ γίνεται, πραγματοποιείται.
Πραγματοποιήθηκε με όλα τα στραβά και τα ανάποδα, τα θετικά και τα αρνητικά, τα λάθη και τις παρεκκλίσεις και έδωσε στην εργατική τάξη πρωτόγνωρες κατακτήσεις, έλυσε βασικά προβλήματα, αυτά που ο καπιταλισμός δεν μπορεί να λύσει πάνω από 4 αιώνες τώρα που κυριαρχεί διεθνώς.
Και μπορούμε σήμερα, αξιοποιώντας την πείρα από την οικοδόμηση του σοσιαλισμού, να πούμε: Η πρόταση του ΚΚΕ μπορεί να υλοποιηθεί, να πάρει σάρκα και οστά στην Ελλάδα τού σήμερα και αυτή μπορεί να είναι πραγματικά η νέα Ελλάδα.
Σήμερα υπάρχουν οι προϋποθέσεις να ικανοποιηθούν όχι γενικά οι λαϊκές ανάγκες, αλλά οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.
Να καταργηθεί η ανεργία, να μειωθούν οι ώρες δουλειάς, να αυξηθεί ο ελεύθερος χρόνος.
Να εξασφαλίζεται σίγουρο μέλλον για τα παιδιά των εργαζομένων, να βελτιώνεται σταθερά και ουσιαστικά το βιοτικό επίπεδο του λαού.
Η ανάπτυξη να μη συγκρούεται με το περιβάλλον, η Υγεία να έχει ως βάση την πρόληψη, το εκτεταμένο δίκτυο της Δημόσιας Υγείας.
Η οικογένεια και κυρίως η γυναίκα να απαλλαγεί από ένα μέρος της δουλειάς του νοικοκυριού, αυτής της σκλαβιάς που βιώνει σήμερα, ώστε να έχει περισσότερο χρόνο διαθέσιμο για πολιτιστική και κοινωνική δραστηριότητα και για τη συμμετοχή της στον εργατικό – λαϊκό έλεγχο.
Η Ελλάδα διαθέτει σημαντικές εγχώριες ενεργειακές πηγές, αξιόλογο ορυκτό πλούτο, βιομηχανική, βιοτεχνική και αγροτική παραγωγή, που μπορεί να καλύψει μεγάλο μέρος των λαϊκών αναγκών, όπως των διατροφικών, των ενεργειακών, των μεταφορών, των κατασκευών δημόσιων έργων υποδομής και λαϊκής στέγης. Η αγροτική παραγωγή μπορεί να στηρίξει τη βιομηχανία σε διάφορους κλάδους της.
Αυτός είναι ο μοναδικός δρόμος, που αποτρέπει την επικίνδυνη συμμετοχή της χώρας στα στρατιωτικά σχέδια του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ που στρέφονται σε βάρος των λαών. Είναι ο μοναδικός δρόμος για να μην εμπλακούμε στο κουβάρι των αντιθέσεων των ιμπεριαλιστών που τσακώνονται άγρια μεταξύ τους για το πώς θα μοιράσουν τους δρόμους του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, δρόμοι που πάντα είναι στρωμένοι με το αίμα των λαών.
Οι εξελίξεις στη Συρία, όπου μετά την ΕΕ, τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, τώρα στο κουβάρι των ανταγωνισμών εμπλέκεται και η Ρωσία, δεν “μυρίζει μπαρούτι” απλώς, αλλά απειλεί την ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και Ανατολικής Μεσογείου. Είναι υπαρκτός ο κίνδυνος να γίνει μπουρλότο όλη η ευρύτερη περιοχή.
Ακριβώς αυτές οι μεγάλες αντιθέσεις στην περιοχή αυξάνουν τους κινδύνους τοπικών πολεμικών συγκρούσεων, αφού στην ευρύτερη περιοχή μας συγκρούονται ιμπεριαλιστικά κέντρα, οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, η ΕΕ, παλιές και ανερχόμενες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, όπως είναι η Ρωσία, η Κίνα, η Τουρκία, το Ισραήλ, αραβικές χώρες.
Με υπαρκτό τον κίνδυνο αυτοί οι πόλεμοι, αυτές οι επεμβάσεις να πάρουν γενικευμένα χαρακτηριστικά και μάλιστα με τη μεγαλύτερη εμπλοκή της χώρας μας.
Μόνο μέσα στο πρώτο 7μηνο της διακυβέρνησής της η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έχει προτείνει στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ την ίδρυση νέας βάσης στην Κάρπαθο, την ίδρυση Πολυεθνικής Μονάδας Διοίκησης και Ελέγχου του ΝΑΤΟ στην Κρήτη, αλλά και την επέκταση και ενίσχυση της βάσης της Σούδας!
Ενώ τώρα είναι έτοιμη να αποδεχτεί το αίτημα των ΗΠΑ, ώστε μη επανδρωμένα αεροσκάφη -τα περιβόητα “drones”- της αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας να σταθμεύουν σε ελληνικό έδαφος και συγκεκριμένα στην Κρήτη για να βομβαρδίζουν την περιοχή και να δημιουργούν φυσικά νέα κύματα προσφυγικών μεταναστευτικών ροών και να την πληρώνουν πάλι οι λαοί, ο ίδιος ο ελληνικός λαός.
Το θέμα της ΑΟΖ φέρνει στο προσκήνιο πιο καθαρά το λυσσαλέο πόλεμο ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, παλιές και νέες, πράγμα που εμπλέκει ακόμα πιο πολύ τη χώρα σε κινδύνους εμπλοκής σε ιμπεριαλιστικό πόλεμο στο πλευρό της μιας ή της άλλης λυκοσυμμαχίας.
Η συμμετοχή των ελληνικών κυβερνήσεων σε αυτούς τους σχεδιασμούς υπηρετεί τα συμφέροντα του ελληνικού κεφαλαίου να αποκτήσει μερίδιο από το μοίρασμα των αγορών, από τη ληστεία δηλαδή που γίνεται σε βάρος των λαών.
Δεν θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε σε βάθος αυτές τις εξελίξεις και κυρίως να δούμε το τι πρέπει να γίνει, αν δεν δούμε μια σειρά παράγοντες:
Όπως είναι, για παράδειγμα, η ίδια η καπιταλιστική κρίση, που έχει χτυπήσει, συγχρονισμένα, ισχυρά καπιταλιστικά κράτη. Μια κρίση που οφείλεται στην ίδια τη φύση του και δείχνει τα όρια του καπιταλιστικού συστήματος.
Στις συνθήκες της κρίσης επιταχύνονται ανακατατάξεις στο συσχετισμό δύναμης μεταξύ των καπιταλιστικών κρατών, αναδύονται νέες δυνάμεις που επιδιώκουν το ξαναμοίρασμα των αγορών προς όφελός τους.
Και αυτό το επιδιώκουν με όλα τα μέσα – και οικονομικά, διπλωματικά, με συμβιβασμούς και εύθραυστες συμφωνίες, αλλά και όταν αυτό δεν είναι εφικτό και με στρατιωτικά μέσα. Έτσι λειτουργεί ο καπιταλισμός, το σύστημα της εκμετάλλευσης.
Ισχύει στο ακέραιο ότι “ο πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα”. Όταν το σύστημα, η κυρίαρχη τάξη δεν μπορεί με άλλον τρόπο να εξυπηρετήσει τα ληστρικά του συμφέροντα, καταφεύγει στον ανοιχτό πόλεμο. Και αυτό έχει αποδειχθεί ιστορικά πάρα πολλές φορές.
Ας μην ξεχνάμε πως πριν τους 2 προηγούμενους Παγκόσμιους Πολέμους εκδηλώθηκαν μεγάλες, παγκόσμιου χαρακτήρα, καπιταλιστικές κρίσεις.
Αποτελεί τεράστια ιστορική ανακρίβεια αυτό που λέγεται και γράφεται στα βιβλία της Ιστορίας, της αστικής Πολιτικής Οικονομίας, τα οποία διδάσκεστε στα σχολεία και τα πανεπιστήμια, αυτό για το οποίο υπερθεματίζει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να προβάλλει το δικό του αντιλαϊκό μείγμα διαχείρισης της κρίσης: Ότι, δηλαδή, η μεγάλη καπιταλιστική κρίση της περιόδου 1929-1932 ξεπεράστηκε από την κεϋνσιανή διαχείριση!!!
Στην πραγματικότητα, η κρίση ξεπεράστηκε, τελικά, από τις τεράστιες καταστροφές παραγωγικών δυνάμεων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και αφού πρώτα η οικονομία είχε προσανατολιστεί στην προετοιμασία του πολέμου.
Όλα αυτά δεν είναι θεωρητικά ζητήματα ακαδημαϊκού χαρακτήρα. Είναι ζητήματα που πάνω από όλα πρέπει να μάθει, να γνωρίσει η νεολαία. Αποτελούν ιστορική εμπειρία που πρέπει να αξιοποιηθεί για να δούμε πώς προχωράνε και σήμερα οι εξελίξεις, πού πάνε τα πράγματα, τι πρέπει να γίνει για να απαλλαγούμε από αυτή τη βαρβαρότητα.
Το καπιταλιστικό σύστημα, ιδιαίτερα σήμερα που βρίσκεται στο ανώτερο και τελευταίο στάδιό του, στον ιμπεριαλισμό, δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα το θετικό για τους εργαζόμενους, για τους λαούς, παρά μονάχα ένταση της ταξικής εκμετάλλευσης, της καταπίεσης, ωμή βαρβαρότητα, οικονομικές κρίσεις και πολέμους.
Όλα αυτά μαρτυρούν στους λαούς όλου του κόσμου μια μεγάλη αλήθεια: Ότι καπιταλιστική κρίση και ιμπεριαλιστικός πόλεμος πάνε μαζί.
Να, γιατί σήμερα αποκτά μεγάλη σημασία το σύνθημα “Ο λαός και ιδιαίτερα η νεολαία να μη χύσει το αίμα του για τα συμφέροντα του κεφαλαίου, των εκμεταλλευτών”.
Και αυτό δεν διασφαλίζεται με τη συμμετοχή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, που αποδέχονται όλα τα άλλα κόμματα, από τη ΝΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τη ναζιστική Χρυσή Αυγή.
Δεν διασφαλίζεται με τη λογική που λέει και καλλιεργείται από τα άλλα κόμματα ότι ο λαός πρέπει να επιλέγει ιμπεριαλιστή, να επιλέγει μπλοκ ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, μπλοκ διεθνών γεωπολιτικών συμμαχιών. Πότε τους Ευρωπαίους, πότε τους Αμερικανούς, πότε τους BRICS.
Ο λαός και η νεολαία έχουν μία επιλογή:
Να βάλουν τέρμα στο σύστημα που αναπόφευκτα γεννά την εκμετάλλευση, τις κρίσεις και τους πολέμους.
Στην ανατροπή του καπιταλισμού και στην οικοδόμηση της νέας σοσιαλιστικής κοινωνίας.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Ξέρουμε ότι “την ορμή μας την έχουμε από τους αιώνες…”.
Ξέρουμε ότι τελικά “θα βγούμε νικητές κι ας είναι οι θυσίες μας βαριές”.
Καλή δύναμη σε όλους και όλες!
Πρωτοπόροι στους ταξικούς, λαϊκούς αγώνες.
Πρωτοπόροι στους καθημερινούς αγώνες της ζωής, της μόρφωσης, της αλληλεγγύης, της αληθινής γνώσης, της Τέχνης και του Πολιτισμού».
