Ένα μαγευτικό ταξίδι μέσα από το Φαράγγι του Βουραϊκού ποταμού αποτελεί ένα από τα ωραιότερα αξιοθέατα της χώρας μας. Χρονολογείται από το 1889 και την κατασκευή του αποφάσισε ο Χαρίλαος Τρικούπης.
Έργο δύσκολο που το ανέλαβαν τεχνίτες από τη Γαλλία και την Ιταλία, είχε διάρκεια επτά χρόνια. Το πρώτο του δρομολόγιο έγινε στις 10 Μαρτίου του 1896 και πρώτος επιβάτης ήταν ο Βασιλιάς Γεώργιος ο Α’.
Ο οδοντωτός συνέδεσε την ευρύτερη περιοχή των Καλαβρύτων με την Πάτρα και την Αθήνα δεδομένου ότι δεν υπήρχε οδική πρόσβαση.
Το χαρακτηριστικό γνώρισμα του συρμού αυτού είναι οι οδοντωτές ράγες του, έτσι προέκυψε και το όνομά του.
Σε υψόμετρο 750 μέτρων τοποθετήθηκε αυτός ο οδοντωτός άξονας ο οποίος επιτρέπει στο συρμό να ανέβει από το επίπεδο της θάλασσας στο σταθμό των Καλαβρύτων.
Ο οδοντωτός σιδηρόδρομος έχει το μικρότερο πλάτος γραμμών (0,75 μ.) στην Ευρώπη.
Στην αρχή όσο βρίσκεται χαμηλά η πορεία του είναι ομαλή και διασχίζει το σταθμό Νιάματα και στη συνέχεια ξεκινάει η ανοδική του πορεία με χαμηλή ταχύτητα και περνάει από το σταθμό Τρικλιών όπου βρίσκονται οι Πόρτες ένα εξαιρετικά εντυπωσιακό σημείο όπου υπάρχουν ακόμα και σήμερα βαριές σιδερένιες πόρτες που άνοιγαν μόνο για να περάσει το τρένο.
Το τελευταίο ανηφορικό κομμάτι με “δόντια” είναι ο σταθμός της Ζαχλωρούς όπου μπορεί κάποιος να έχει την ευκαιρία με τα πόδια να επισκεφτεί το μοναστήρι του Μεγάλου Σπηλαίου. Στη συνέχεια περνάει από το σταθμό της Κερπινής και καταλήγει στο σταθμό των Καλαβρύτων.
Η «στάση Κερπινής» καθώς και όλη η διαδρομή πριν διανοίγει ο οδικός άξονας μέσω Μ. Σπηλαίου ήταν η μονή διέξοδος προς Διακοπτό, Αίγιο και Αθήνα ,είχε μεγάλη κίνηση με σταθμάρχη και εξυπηρετούσε τα χωριά Κερπινή, Ρογούς, Βραχνί και Σούβαρδο.
Από το Μέγα Σπήλαιο της Κάτω Ζαχλωρούς έως την Κερπινή μπορεί θα θαυμάσει κανείς το πράσινο, τα πλατάνια και το τρεχούμενο νερό ενώ μικρά παλιά πετρόχτιστα σπιτάκια συμπληρώνουν την παραμυθένια εικόνα. και, τέλος στα Καλάβρυτα, τα «καλά νερά» που η σπουδαία ιστορία τους φτάνει πίσω στην Επανάσταση του 1821 και φυσικά την καταστροφή από τους Γερμανούς το 1943.
Η διαδρομή του ήταν και παραμένει μαγευτική και δεν αφήνει λεπτό τον επιβάτη να αφοσιωθεί σε κάτι άλλο
Για πέντε συνεχή χρόνια οι εργασίες προχωρούν με δυσκολίες, λόγω του δυσπρόσιτου εδάφους και των φτωχών τεχνικών μέσων της εποχής εκείνης, για να φτάσουμε το 1896 όταν ο ελληνικός Οδοντωτός σιδηρόδρομος πραγματοποιεί τα πρώτα του δρομολόγια.
Η πρώτη αναβάθμιση έγινε το 1959 με την παραλαβή 3 νέων αμαξοστοιχιών που είχαν την ικανότητα να αναπτύσσουν μεγαλύτερη ταχύτητα μειώνοντας το χρόνο της διαδρομής από δυόμιση ώρες σε 85 λεπτά. Αποτέλεσμα της αυξημένης ταχύτητας ήταν να πυκνώσουν τα δρομολόγια.
Το 1967 το δίκτυο αποκτά 3 νέους συρμούς και ο χρόνος της διαδρομής μειώνεται στα 70 λεπτά και καταργείται η ατμήλατη έλξη και εισάγεται η ντιζελοκίνηση.
Από το 2003 μέχρι το 2009 έγινε ριζική ανακατασκευή της γραμμής, των γεφυρών, των τούνελ και έγινε παραλαβή καινούργιων υπερσύγχρονων αυτοκινηταμαξών.
Ακόμα και σήμερα υπάρχουν σιδηροτροχιές στη γραμμή που φέρουν την ημερομηνία κατασκευής της.
Όλες οι εγκαταστάσεις (σταθμοί, στάσεις κλπ.) καθώς 20 μ. εκατέρωθεν της σιδηροδρομικής γραμμής έχουν χαρακτηρισθεί ιστορικά μνημεία με απόφαση του Υπουργείου Πολιτισμού.
Επίσης πρόσφατα το απότομο και επιβλητικό Φαράγγι του Βουραϊκού ποταμού, με τον μοναδικό οδοντωτό σιδηρόδρομο και το Εθνικό Πάρκο Χελμού, εντάχθηκαν και ανήκουν ανάμεσα στα 5 ελληνικά πάρκα – μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς υπό τη σκέπη της UNESCO.
Πηγή: www.kerpini.gr
